برابريابي‌هاي تشبيه و صفات مركب در ترجمه خطبه‌ها و نامه‌هاي نهج‌البلاغه براساس الگوي بومي‌گزيني پيريني (مطالعه موردي: ترجمه بهرامپور)

از مهم‌ترين مباحثي كه در ترجمه متون ديني و ادبي، مترجم را به چالش مي‌كشاند بحث برگردان و برابريابي‌هاي آرايه‌هاي ادبي است. در اين بحث واكاوي دو مقوله ترجمه تشبيه و صفات مركب از اهميت خاصي برخوردار است. بيشتر چالش‌ها و مشكلات مترجمان در ترجمه چنين آرايه‌هايي به جهت تفاوت‌هاي نوع شناختي و فرهنگي بين دو زبان است. مترجم مي‌تواند با در نظر داشتن اين تفاوت‌ها تا حد زيادي بر اين چالش‌ها تسلط يابد. پژوهشگران در جستار حاضر به روش توصيفي - تحليلي ابتدا به ماهيت، عملكرد و معيارهاي طبقه‌بندي تشبيهات و صفات مركب در ترجمه خطبه ها و نامه‌هاي نهج‌البلاغه از بهرامپور مي‌پردازند و سپس با استفاده از الگوي پيريني (2007) به بررسي راهكارهاي اتخاذ شده براي حل مشكلات موجود در ترجمه اين آرايه‌ها اقدام مي‌كنند. پيريني براي حل اين مسأله از راهكار كلي بومي‌سازي در معادل ترجمه‌اي استفاده مي‌كند. با در نظر گرفتن اين استراتژي، وي در مقوله صفات مركب دو راهكار و در باب تشبيهات شش روش اساسي پيشنهاد مي‌كند. برآيند پژوهش نشان مي‌دهد كه هنگام ترجمه هر نوع صفت مركب و تشبيهي، روش‌هاي ترجمه‌اي اتخاذ شده براساس بومي‌گزيني زباني و فرهنگي مناسب بوده و قابليت اجرايي دارد، چراكه در ترجمه حاضر، مترجم از روش ادبي بهره برده است. چنين تطبيقي نشان‌دهنده تقارن فرهنگ در دو زبان مبدأ و مقصد است.