نقد ترجمۀ بخش‌هايي از رمان «سيّدات القمر» با تأكيد بر تكنيك‌هاي هفت‌گانه

هر يك از نظريه‌پردازان ترجمه كم و بيش توانسته‌اند با آثار و آراي خود بر تاريخ ترجمه مؤثر باشند. از اين ميان ژان پل وينه و ژان داربلنه در سال 1958ميلادي كتابي را با عنوان «سبك‌شناسي تطبيقي فرانسه و انگليسي» منتشر كردند. اين كتاب تكنيك‌هايي را معرفي مي‌كند كه هر مترجمي از آن بهره مي‌برد و با توجه به تأثير چشم‌گيري كه اين اثر در تاريخ ترجمه داشته به مرجع مهمي براي تكنيك‌هاي ترجمه تبديل شده است. در پژوهش حاضر پس از ارائۀ تعريفي گذرا براي هر يك از اين تكنيك‌ها براي هر كدام نمونه‌هايي ذكر شده است. اين نمونه‌ها بعد از كاوش و مقايسۀ متن ترجمه با متن اصلي رمان مشهور «سيدات القمر» و متناسب با همان تكنيك انتخاب شده است تا به واكاوي ترجمۀ اين رمان بپردازد كه تأليف جوخه الحارثي (2010ميلادي) است و محمد حزبائي‌زاده آن را با عنوان «بانوان ماه» ترجمه كرده است. اين مقاله درصدد است كه ترجمۀ اين رمان را با استناد به آراي نظريه‌پردازان مشهور ترجمه ارزيابي كند و در يك پژوهش مسأله‌محور با روش تحليلي توصيفي ميزان گرايش و موفقيت مترجم را در به‌كارگيري اين تكنيك‌ها بسنجد كه در پايان نتيجه مي‌گيرد مترجم به خاطر توجه ويژه به فهم خواننده و ارتباط با او، رويكردي مقصدگرايانه داشته است؛ بنابراين، براي خلق يك متن روان و قابل فهم، تكنيك‌هاي مستقيم را كمتر به كار گرفته و بيشتر از روش‌هاي غيرمستقيم بهره برده است تا در نهايت، ترجمه‌اي خواندني به زبان فارسي ارائه كند كه عبارات و اصطلاحات آن براي مخاطبان فارسي‌زبان آشنا و خالي از ابهام و پيچيدگي بوده و با سطح خوانندگان يك رمان متناسب است.