پاسخ كراتين‌كيناز، ‌استروژن و پروژسترون به يك جلسه فعاليت اينتروال شديد در زنان جوان غيرفعال

هدف: مطالعات به نقش محافظتي هورمونهاي جنسي زنان در مقايسه با مردان در برابر اختلال در غشاي عضلاني به دنبال ورزش شديد اشاره كرده اند. هدف از اين پژوهش، بررسي پاسخ كراتين‌كيناز، ‌استروژن و پروژسترون به يك جلسه فعاليت اينتروال شديد در زنان جوان غيرفعال بود. روش شناسي: 24 زن جوان غيرفعال (18 تا 30 ساله و VO2max 30 ml/kg/ml) با چرخه قاعدگي منظم به طور تصادفي در دو گروه فعاليت اينتروال شديد (12 نفر) و كنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرين اينتروال شديد در شش تكرار (3 ستي) به مدت يك دقيقه‌ با شدت 95-90 درصد حداكثر ضربان قلب با مجموع زمان استراحت ده دقيقه بين ست ها و تكرارها به وسيله تردميل با شيب دو درصدي اجرا شد. قبل و ده دقيقه بعد از فعاليت، نمونه‌‌هاي خوني جهت اندازه‌گيري كراتين كيناز(CK)، استروژن، پروژسترون  و هموگلوبين (شيفت پلاسما) جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها به كمك آزمون ANCOVA و رگرسيون خطي درسطح آماري 05/0 P و با SPSS23 انجام ‌شد. يافته‌ها: افزايش معناداري در سطح سرمي CK و استروژن گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل بعد از فعاليت مشاهده شد (05/0 P). بين سطوح پايه پروژسترون و پاسخ CK ارتباط معناداري وجود داشت (016/0=P). طبق نتايج رگرسيون خطي و با توجه به سطح پايه پروژسترون، پاسخ CK به ورزش شديد قابل پيش بيني بود (8/31%). نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط پروژسترون با كاهش پاسخ CK، به نظر مي رسد اجراي فعاليت هاي ورزشي شديد در فازهاي قاعدگي با سطوح بالاي پروژسترون (فاز ميد لوتئال) به منظور كاهش آسيب عضلاني بيشتر در زنان بهتر باشد. با اين حال، به دليل پايين بودن توان پيش بيني پروژسترون ( %31.8) به مطالعات بيشتري با تعداد نمونه هاي بالا نياز است.