تغييرات آپوپتوزي بافت قلب پس از تمرين تناوبي شديد و عسل آويشن در رت‌هاي ديابتي نوع دو

هدف: ديابت نوع دو بيماري است كه در آن مقاومت انسوليني و بد عملكردي سلول بتا با هم به افزايش غلظت گلوكز خون منجر مي شود و مي تواند باعث آسيب و مرگ سلولي يا آپوپتوز شود. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تغييرات آپوپتوزي پروتئين‌هاي كاسپاز 3 و 9 و سيتوكروم-c  بافت قلب متعاقب تمرين تناوبي شديد و  عسل آويشن  در رت هاي ديابتي نوع دو بود. روش شناسي: جامعه آماري را موش هاي صحرايي نر تشكيل مي دادند. نمونه ها شامل 28 سر رت ويستار بودند كه پس از 20 هفته تغذيه با رژيم پرچرب با تزريق درون صفاقي ml/kg  25  STZديابتي شدند و سپس در 4 گروه كنترل ديابتي، تمرين تناوبي، عسل آويشن، تمرين تناوبي- عسل آويشن تقسيم شدند و پروتكل تمريني و گاواژ عسل روي آنها اجرا شد. پروتكل تمريني به‌ صورت هشت هفته تمرين تناوبي شديد و پنج جلسه در هفته اجرا شد. انسولين با استفاده از كيت انسولين و به روش الايزا و بيان ژن‌هاي كاسپاز 3، كاسپاز 9 و سيتوكروم –C توسط روش RT-PCR اندازه‌گيري شد. تحليل آماري با استفاده نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحليل واريانس دوعاملي و تعيين اندازه اثر و تعقيبي بونفروني انجام شد. يافته‌ها: در مقايسه با گروه كنترل، تمرين تناوبي شديد به كاهش معني دار گلوكز (0.0001) و شاخص مقاومت به انسولين  (0.001) منجر شد. تمرين تناوبي بيان ژن‌هاي كاسپاز 9 (0.001)، كاسپاز 3 و سيتوكروم c را در سلول‌هاي قلبي در مقايسه با گروه كنترل افزايش داد. مصرف عسل آويشن منجر به كاهش كاسپاز 9 در گروه تعاملي شد. تغييرات كاسپاز 3 و سيتوكروم C در گروهها معني دار نبود. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه انجام تمرينات تناوبي شديد توسط بيماران ديابتي مي‌تواند منجر به افزايش عامل آپوپتوزي شود. بنابراين استفاده از شدت‌هاي تعديل‌يافته تر و همچنين استفاده از موادي با خواص آنتي‌اكسيداني و ضدالتهابي مانند عسل در كنار تمرين ورزشي مي‌تواند مفيد باشد.