تأثير پروتكل‌هاي مختلف فعاليت استقامتي تناوبي و تداومي ايزوكالريك بر متابوليسم چربي

هدف: شركت منظم در فعاليت هاي هوازي تأثير مطلوبي بر سلامت دارد. هدف از تحقيق حاضر مقايسه تأثير سه پروتكل فعاليت تناوبي بلند مدت، تناوبي كوتاه مدت و تداومي ايزوكالريك بر متابوليسم چربي در مردان سالم بود. روش شناسي: نه مرد سالم با ميانگين سني (2.6 ±  25.6 سال)، به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. در جلسه اول آزمودني ها پس از حضور در آزمايشگاه ابتدا به مدت 20 دقيقه نشستند سپس اولين نمونه خون از وريد بازويي آنها گرفته شد. پروتكل فعاليت تداومي با شدت 65 درصد VO2max و تا رسيدن به يك كالري مشخص (250 كيلوكالري) بر روي تردميل انجام شد. بلافاصله پس از پايان پروتكل ورزشي نمونه خون دوم گرفته شد، سپس آنها به مدت يك ساعت در حالت نشسته استراحت كردند و گا زهاي تنفسي زمان ريكاوري جمع آوري شد. پس از اتمام يك ساعت ريكاوري، نمونه خون سوم گرفته شد. نمونه خون دوم و سوم دو پروتكل بعدي  نيز مانند پروتكل قبلي، بلافاصله و يك ساعت بعد از اتمام فعاليت گرفته شد. جلسه دوم پروتكل تناوبي بلند مدت شامل وهله هاي فعاليت چهاردقيقه اي با شدت ۸۵ درصد VO2max ووهله هاي استراحت فعال چهار دقيقه اي با شدت 45 درصد VO2max انجام گرفت تا وقتي كه انرژي مصرفي با پروتكل فعاليت تداومي برابرشد. جلسه سوم شامل پروتكل فعاليت تناوبي كوتاه مدت با نسبت فعاليت ۳۰ ثانيه به استراحت ۳۰ ثانيه و با شدت فعاليت ۱۰۰ درصد VO2max واستراحت با شدت ۳۰ درصد VOmax انجام شد. داده ها، با استفاده از تحليل واريانس مكرر و تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، فعاليت ورزشي صرف نظر از نوع و شدت آن، تاثير معني داري بر اكسيداسيون چربي دارد (0.001=P). ميزان اكسيداسيون چربي طي فعاليت تناوبي كوتاه مدت بيشتر از تناوبي بلند مدت (0.00=P)، و طي فعاليت تداومي بيشتر از تناوبي بلند مدت (0.001=P) و تناوبي كوتاه مدت (0.001=P) بود. اما اكسيداسيون چربي مربوط به دوره ريكاوري جلسه تناوبي بلند مدت (0.001=P) و تناوبي كوتاه مدت (0.001=P) بيشتر از تداومي بود. نتيجه‌گيري: مي توان نتيجه گيري نمود كه پروتكل فعاليت تداومي براي سوخت چربي نسبت به دو پروتكل ديگر برتري دارد و به افرادي كه نگراني هايي در خصوص كنترل وزن دارند اين نوع فعاليت توصيه مي شود.