تأثير هشت هفته تمرينات تناوبي سرعتي (SIT) بر وضعيت اكسيداني/آنتي‌اكسيداني بافت قلب رت‌هاي نر ويستار تحت رژيم غذايي پركالري با نمك زياد

هدف: از عواملي كه باعث افزايش توليد راديكال هاي آزاد و استرس اكسايشي در قلب مي شود، مصرف رژيم پركالري با نمك زياد است. هدف از اين مطالعه بررسي تأثير هشت هفته تمرينات تناوبي سرعتي (SIT) بر برخي وضعيت اكسيداني/آنتي اكسيداني در بافت قلب رت هاي نر ويستار تحت رژيم غذايي پركالري با نمك زياد بود. روش شناسي: اين مطالعه از نوع تجربي بود كه در آن 32 سر رت نر نژاد ويستار به صورت تصادفي به چهار گروه هشت تايي كنترل با رژيم نرمال (ND)، رژيم عذايي نرمال و تمرين (ND/SIT)، رژيم پركالري با نمك زياد (HCL/HS) و تمرين+رژيم پركالري با نمك زياد (HCL/HS +SIT) تقسيم شدند. تمرين SIT به مدت هشت هفته، 3 روز در هفته، 4-9 تكرار در هر جلسه اجرا شد. پس از  48 ساعت از آخرين جلسه تمرين بافت برداري از قلب انجام گرديد و براي سنجش فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيدديسموتاز (SOD) و گلوتاتيون پراكسيداز (GPX)، و ظرفيت تام آنتي اكسيداني (TAC) و مقادير مالون دي آلدهيد (MDA) استفاده شد. يافته‌ها: براساس نتايج نشان داد هشت هفته تمرين SIT موجب افزايش معنادار فعاليت آنزيم هاي SOD و GPX در گروه HCL/HS+SIT و همچنين كاهش معني دار سطح MDA در بافت قلب شد (001/0=p). اما در ميزان TAC پس از انجام هشت هفته تمرين SIT در گروه HCL/HS+SIT تغيير معني داري ايجاد نشد (148/0=p). نتيجه‌گيري: باتوجه به يافته هاي پژوهش حاضر، به نظر مي رسد كه تمرين SIT باوجود حجم تمريني كم، مي تواند به تعديل استرس اكسايشي ناشي از رژيم غذايي پركالري با نمك زياد در بافت قلب كمك كند.