اثر تونيكامايسين و N-استيل سيستئين بر بقاي سلول‌هاي سرطان پستان رده‌ي MDA-MB-231 و ميزان بيان نشانگرهاي مسير اتوفاژي

مقدمه: شيمي درماني براي درمان سرطان پستان عوارض زيادي بر بافت كبد دارد. هدف تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرين هوازي وكوركومين بر شاخص هاي فشار اكسيداتيو كبد موش هاي سرطاني تحت درمان با دوكسوروبيسين بود. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع بنيادي و تجربي مي باشد. 36 موش ماده Balb/c به وزن ±۲۰ ۲گرم به‌صورت تصادفي به شش گروه سالم، بيمار،‌ بيمار و تيمار (دكسورروبيسين)،‌ بيمار و تيمار و تمرين،‌ بيمار و تيمار و مكمل و بيمار و تيمار و مكمل و تمرين هوازي تقسيم شدند. جهت القاي سرطان،‌ رده سلولي ۴T1  از انستيتو پاستور ايران گرفته شد. دوكسوروبيسين به‌صورت داخل صفاقي روزهاي 1، 7، 14، 21 و 28 تزريق شد و كوركومين به حيوانات خورانده شد. تمرين هوازي شامل 30 دقيقه دويدن با شدت 60-40 درصد بيشينه سرعت، پنج روز در هفته به مدت 6 هفته بود. تمرينات در هفته اول با سرعت ۱۴ متر در دقيقه و درنهايت به ۱۸متر در دقيقه رسيد. براي بررسي اثر متقابل تمرين و مكمل،‌ بر بيان ژن هاي مورد بررسي، از آناليز واريانس دوطرفه استفاده گرديد. يافته ها: اثر متقابل كوركومين و تمرين هوازي بر بيان ژن GSH (0.054‌= P)،SOD  (0.145 = P)،CAT  (1.000‌= P) و MDA (0.087‌= P) ازنظر آماري معني دار نمي‌باشد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه احتمالاً تمرين هوازي به همراه كوركومين اثرات محافظتي بر كبد در برابر استرس اكسيداتيو ناشي از دارو نداشته باشد هر چند كه در اين زمينه نياز به مطالعات بيشتري مي باشد.