تأثير مداخله مبتني بر ذهن‌آگاهي بر هوش معنوي و بهزيستي روان‌شناختي افراد مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: ديابت، فعاليت‌هاي روزانه را مختل مي‌كند و كيفيت زندگي و بهزيستي رواني افراد را در ابعاد مختلف تحت تأثير قرار مي‌دهد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش شناخت رفتاري مبتني بر ذهن‌آگاهي بر هوش معنوي و بهزيستي روان‌شناختي افراد مبتلا به ديابت نوع ۲ انجام شده است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون در سال 1397 انجام شد. جامعه هدف شامل كليه بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه‌كننده به كلينيك دكتر شايسته، بيرجند بودند كه از بين آنان۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. معيار ورود به مطالعه عبارت از تأييد بيماري ديابت توسط پزشك و سن بود. براي گردآوري داده‌ها از دو پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف (۱۹۸۹ م.) و پرسشنامه هوش معنوي كينگ (۲۰۰۸ م.) استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس و نرم‌افزار آماري SPSS 18 انجام شد.ملاحظات اخلاقي: پيش از شروع جلسات، افراد شركت‌كننده از موضوع و روش اجراي جلسات مطلع گرديدند و رضايت آگاهانه و شفاهي آنان كسب شد.يافته‌ها: آموزش شناخت رفتاري مبتني بر ذهن‌آگاهي بر هوش معنوي بيماران ديابتي تأثير معني‌داري داشت (0.037=p، 4.81=F). همچنين، آموزش شناخت رفتاري مبتني بر ذهن‌آگاهي به طور معني‌داري متوسط بهزيستي روان‌شناختي بيماران ديابتي را افزايش داد (0.001=p، 17.686=F).  نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد آموزش شناخت رفتاري مبتني بر ذهن‌آگاهي بر هوش معنوي و بهزيستي روان‌شناختي بيماران ديابتي تأثير معني‌داري دارد. بنابراين توصيه مي‌شود آموزش ذهن‌آگاهي در برنامه‌هاي آموزشي مبتلايان به ديابت نوع 2 گنجانده شود.