بررسي تأثير پيشگيري وضعي از طريق بيمه شخص ثالث، دوربين‌هاي ثبت تخلفات و جريمه‌هاي رانندگي بر كاهش جرائم رانندگي (مطالعه موردي: شهر شيراز)

زمينه و هدف: پيشگيري وضعي به وضعيتي اطلاق مي‌شود كه طي آن شرايط ارتكاب جرم، سخت، خطرناك و تا حدودي دست‌نيافتني مي‌شود. هدف اين بررسي، مطالعه تأثير بيمه شخص ثالث، جريمه‌هاي رانندگان و دوربين‌هاي ثبت تخلفات بر جرائم رانندگي بوده است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي ـ تحليلي با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته مي‌باشد. تعداد نمونه با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر محاسبه شد. روايي سؤالات پرسشنامه توسط اساتيد و متخصصان مورد تأييد قرار گرفت، پايايي آن نيز با آزمون آلفاي كرونباخ 81/0 محاسبه شد. پرسشنامه پس از تأييد و تعيين روايي و پايايي، توسط محقق در بين شهروندان شهر شيراز با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده توزيع شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌هاي حاصل از پرسشنامه، از نرم‌افزار SPSS 22 استفاده شده است. آزمون كولموگروف اسميرنوف نرمال‌بودن توزيع داده‌ها را نشان داد كه در نهايت براي بررسي فرضيات پژوهش از آزمون رگرسيون خطي ساده استفاده شده است.ملاحظات اخلاقي: در تمامي مراحل نگارش اين مقاله و توزيع پرسشنامه ميان نمونه آماري اصل صداقت و امانت رعايت شده است.يافته‌ها: تحقيق حاضر با رويكرد حقوقي نگارش يافته و مفروضه اساسي اين مقاله بر اين است كه قانون بيمه شخص ثالث، دوربين ثبت تخلف و جريمه رانندگان به عنوان ابزارهاي پيشگيري وضعي در نظر گرفته شده است كه در كاهش جرائم رانندگي تأثيرگذارند.نتيجه‌گيري: نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه پيشگيري وضعي از طريق بيمه شخص ثالث، جريمه‌هاي رانندگي و دوربين‌هاي ثبت تخلفات بر حيطه جرائم رانندگي با سطح اطمينان 95 درصد و sig 0.05 تأثير مثبت و معناداري بر حيطه جرائم رانندگي دارد.