آينده سلامت ديجيتالي

در واقع سلامت ديجيتالي كاربرد تئوري فناوري اطلاعات و ارتباطات بر پايه هوش مصنوعي براي تبادل اطلاعات پزشكي است. سلامت ديجيتال، مستلزم اتصال داده‌هاي مرتبط با سلامت، از جمله داده‌هاي توليد شده توسط خود بيماران، و استفاده از توان ابزارهاي فن‌آوري رايج، مانند تلفن‌هاي هوشمند، نوارهاي سلامتي، برنامه‌ها (پلتفرم‌ها)، رسانه‌هاي اجتماعي و دستگاه‌هاي حسگر است كه در محيط زندگي ما منتشر شده‌اند. سلامت ديجيتال به‌عنوان  گردش داده از بيماران (داده‌هاي توليد شده توسط بيمار) از راه دور نه فقط بيمارستان، به دستگاه‌ها و يا متخصصان سلامت (كه داده‌ها را تجزيه‌و‌تحليل و معنا مي‌كنند)، سپس بازگشت به دستگاه‌هاي مورد نظر كه توصيف‌كننده داده‌ها مي‌باشد، معنا مي‌شود كه در نهايت اطلاعات و درمان‌هايي كه مورد نياز بيمار مي‌باشد توصيه و مديريت مي‌شود. خبر خوب اين است كه استفاده از هوش مصنوعي براي ايجاد فرآيندها و گردش‌هاي كاري هوشمند مي‌تواند مراقبت‌هاي بهداشتي را ساده‌تر، ارزان‌تر، مؤثرتر، شخصي‌تر و عادلانه‌تر كند. يادگيري ماشيني، يكي از زيرشاخه‌هاي محبوب هوش مصنوعي، از مجموعه داده‌هاي بزرگي استفاده مي‌كند و الگوهاي تعامل بين متغيرها را شناسايي مي‌كند. اين تكنيك‌ها مي‌توانند ارتباط‌هاي ناشناخته قبلي را كشف كنند، فرضيه‌هاي جديدي ايجاد كنند و محققان و پزشكان را به صورت خودكار براي شناخت بيماري و تصميم گيري باليني و پاسخ به سئوالات سوق دهند. امروزه ديجيتالي شدن به تمام جنبه‌هاي زندگي رسيده است. همگرايي فناوري‌هاي نوآورانه و علم زيست پزشكي در حال پيشرفت سريع است و زودهنگام خدمات پزشكي و بهداشتي را متحول مي‌سازد. مدل‌هاي فعلي مراقبت‌هاي بهداشتي در حال گذار هستند و به‌تدريج به مراقبت‌هاي بهداشتي ديجيتال تبديل مي‌شوند و فراتر از سلسله مراتب سنتي حركت مي‌كند و خدمات ارزشمند را به بيماران ارائه مي‌دهد.مسئولان ذيربط براي دستيابي به اهداف راهبردي سلامت ديجيتال مي‌بايد كوشش نمايند تا علم پزشكي را با هوش مصنوعي و سيستم‌هاي ديجيتالي پيوند دهند. شايان ذكر است اين جايگاه نياز به سواد ديجيتالي در سلامت دارد كه هم سيستم پزشكي و هم بيمار مي‌بايد اموزش داده شوند. موضوع قابل‌اهميت اين است كه سواد ديجيتالي فقط كاربري آن نيست بلكه پيوند و همگرايي بين‌رشته‌اي نياز دارد كه موتور محركه آن در تحقيقات دست اول علوم پايه و علوم مهندسي شكل مي‌گيرد. لذا آينده خدمات پزشكي به‌سوي پزشكي فردي نيل مي‌يابد و زيرساخت سيستم‌هاي ديجيتالي بستگي به سواد پيشرفته آن دارد. اصل سواد در آموزش متعالي و گسترش مرزهاي دانش و مرجعيت علمي شكل مي‌گيرد كه بنيان آن در علوم پايه و طراحي و ساخت آن به علوم مهندسي برمي‌گردد. بنابراين پزشكي و خدمات بهداشتي نياز به نيروي انساني دانا در قلمرو سلامت ديجيتالي دارد كه در ساير رشته‌ها آموزش و پرورش مي‌يابند. اين آينده‌نگري به ما مي‌اموزد كه علم پزشكي و خدمات ان نياز به پكپارچكي آموزشي، علمي و تحقيقاتي دارد كه شايسته است هم‌اكنون مورد توجه قرار گيرد.