مروري بر مطالعات ايراني دربارهٔ سياست‌گذاري پژوهش‌هاي بنيادين در ايران

پژوهش‌هايي كه به ايجاد فهمي بنيادي درباره‌ موضوع پژوهش منجر مي‌شوند و هدف كاربردي خاصي ندارند پژوهش‌هاي بنيادين ناميده مي‌شوند. جنبه‌هاي مختلف اين پژوهش‌ها موضوع تحقيق دانشمنداني از ايران و جهان بوده است. شناخت بيشتر دانشمندان ايراني از شرايط خاص ايران و تأثير آن بر پژوهش‌هاي بنيادين و نيز تأثير آن‌ها بر سياست‌گذاران علمي كشور، بررسي نظرات آن‌ها را براي فهم بهتر روند سياست‌گذاري علوم و تحقيقات بنيادين در ايران ضروري مي‌سازد.در اثر حاضر، تلاش شد تا با بررسي مقالات و كتب فارسي و انگليسي نويسندگان ايراني درباره‌ پژوهش‌هاي بنيادين و نيز قوانين و اسناد بالادستي مرتبط، نقشه‌اي از اين پژوهش‌ها و ديدگاه‌هاي گوناگون ترسيم شود. پژوهش‌هاي مختلفي در حوزه‌هاي ماهيت اين پژوهش‌ها، سياست‌گذاري عمومي در قبال آن‌ها، بررسي وضعيت اين پژوهش‌ها با معيارهاي علم‌سنجي و جنبه‌هاي جامعه‌شناختي و تاريخي صورت گرفته است كه پژوهش‌هاي سياست‌گذارانه در اين اثر بررسي شده‌اند.در مجموع، به نظر مي‌رسد به‌رغم عدم موفقيت عملي در سياست‌گذاري مناسب در حوزه‌ علوم پايه، اجماع نظري در وضعيت فعلي علوم پايه، شيوه‌هاي سياست‌گذاري و لزوم حمايت دولتي از آن در بين محققين وجود دارد و از نظر محققين، مشكل اصلي فاصله‌ سياست‌گذاري و اجرا در ايران است.