بازسازي پروتزي نقص مادرزادي گوش برپايه‌ ايمپلنت (تكنيكال نوت)

هدف: فقدان تمام يا قسمتي از گوش يكي از نقايص مهم در ناحيه سر و گردن (بدون درنظر گرفتن علت ايجاد ضايعه) است كه مي‌تواند در نتيجه‌‌‌ تروما، سرطان، بيماري‌هاي مادرزادي و يا به‌ دنبال جراحي برداشتن تومورهاي خوش‌خيم و بدخيم اتفاق بيفتد. اين نقايص را مي‌توان با كمك روش‌هاي جراحي و يا استفاده از پروتزهاي زيبايي بازسازي كرد. البته به‌ دليل ساختار پيچيده‌ گوش، جراحي بازسازي آن يكي از دشوارترين چالش‌هاي جراحان پلاستيك است. انتخاب بين روش‌هاي جراحي و استفاده از پروتز، براي آن دسته از افرادي كه سطح ضايعه وسيع است، كار سخت و پيچيده‌اي است و به اتيولوژي ضايعه و خواسته‌ بيمار بستگي دارد. درصورتي‌كه بيمار كانديد دريافت پروتز سيليكوني گوش باشد، مهم‌ترين چالش پيش‌روي او، تعليق و راحتي استفاده از پروتز است. روش‌ تعليق مرسوم يعني استفاده از چسب مخصوص، چالش‌هاي متعددي پيش روي بيمار قرار خواهد داد كه در اين مطالعه استفاده از روش تعليق ايمپلنت براي ساخت پروتز گوش را گزارش داده مي‌شود. روش بررسي: در اين مطالعه، آقايي 35 ساله كه با نقص مادرزادي گوش(ميكروشيا) و بدون سابقه‌ استفاده از پروتز، به دانشكده دندان‌پزشكي دانشگاه علوم‌پزشكي شهيد بهشتي مراجعه كرده‌ بود جهت ساخت پروتز گوش برپايه ايمپلنت، مطالعه شد. براي ساخت پروتز٬ مراحل كلي قالب‌گيري با آلژينات از هر دو سمت سالم و درگير بيمار، قالب‌گيري با آلژينات از دانر، ساخت قالب مومي مثبت، ساخت قالب گچي منفي، موادريزي برپايه‌ سيليكون و اتصال پروتز با استفاده از ايمپلنت بر استمپ بيمار انجام شد. يافته‌ها: در اين روش با استفاده از سيليكون و بازسازي نقص ناحيه گوش برپايه‌ ايمپلنت، پروتز ساخته شد و بيمار پس از استفاده از آن نسبت به‌راحتي پوشيدن و درآوردن پروتز، گير مناسب و ظاهر طبيعي آن احساس رضايت داشت. نتيجه‌گيري: در اين روش با استفاده از سيليكون و بازسازي نقص ناحيه گوش بر پايه ايمپلنت، پروتز ساخته شد و بيمار پس از استفاده از آن نسبت به راحتي پوشيدن و درآوردن پروتز، گير مناسب و ظاهر طبيعي احساس رضايت داشت.