اثربخشي نمايش‌درماني بر مهارت اجتماعي و كم‌رويي دختران 11-9 ساله شهرستان مريوان

مقدمه: مهارت‌هاي اجتماعي مي‌تواند، توانايي فرد را براي برقراري ارتباط صحيح با ديگران افزايش دهد و در كاهش كم‌رويي و مؤلفه‌هاي آن نقش داشته باشد. هدف اين پژوهش اثربخشي نمايش‌درماني بر مهارت اجتماعي و كم‌رويي دختران 9-11 ساله‌ شهرستان مريوان بود.روش: پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون_پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه اين پژوهش را تمامي دختران 11-9 ساله مدرسه 22 بهمن مريوان در سال تحصيلي 97-1396 تشكيل دادند كه با نمونه‌گيري در دسترس، 30 دانش‌آموز انتخاب و به طور تصادفي در يك گروه آزمايش و يك گروه گواه جايگزين شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي مهارت‌هاي اجتماعي ماتسون (1983) و كم‌رويي استنفورد (1997) استفاده شد. براي گروه آزمايش 10 جلسه 90 دقيقه‌اي مداخله نمايش درماني به صورت دو جلسه در هفته اجرا شد، اما گروه گواه مداخله اي دريافت نكرد. داده‌هاي آماري با استفاده از تحليل كوواريانس تك‌متغيره تحليل شدند.يافته‌ها: نتايج نشان داد، نمايش‌درماني اثر معناداري بر مهارت‌هاي اجتماعي (57/150=F، 0/01 P) و كاهش كم‌رويي (F=73.91, P 0.01) داشت.نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت، نمايش‌درماني بر رفتارهاي اجتماعي مناسب، پرخاشگري و رفتارهاي تكانشي، برتري‌طلبي و اطمينان زياد به خود و رابطه با همتايان تأثير مي‌گذارد؛ بنابراين نقش مهمي در كاهش كم‌رويي دختران دارد.