مدل اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي: نقش عملكرد خانواده با ميانجي گري نيازهاي اساسي روان‌شناختي ‏

مقدمه: شبكه هاي اجتماعي نقش بسيار مهمي در روابط افراد با يكديگر ايفا مي كنند و يكي از مؤلفه هاي بين فردي مؤثر بر بروز اعتياد به شبكه هاي اجتماعي خانواده و عمكلرد جاري در آن است. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش عملكرد خانواده در اعتياد به شبكه هاي اجتماعي با ميانجيگري نيازهاي اساسي روانشناختي در دانش آموزان انجام شده است. روش: اين پژوهش توصيفي از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري دانش آموزان دبيرستاني شهر اروميه در سال تحصيلي 1401-1400 بودند كه از اين جامعه با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي تعداد 380 نفر انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي اعتياد به شبكه هاي اجتماعي تورل و سرنكو (2012)، عملكرد خانواده اپشتاين و همكاران (2003) و نيازهاي اساسي روانشناختي دسي و رايان (2000) استفاده شد. داده ها به كمك همبستگي پيرسون و تحليل معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه عملكرد خانواده بر اعتياد به شبكه هاي اجتماعي و نيازهاي اساسي روانشناختي تأثير مستقيم و معنادار دارد. همچنين نيازهاي اساسي روانشناختي بر اعتياد به شبكه هاي اجتماعي تأثير معكوس و معناداري دارد. همچنين عملكرد خانواده از طريق ميانجي نيازهاي اساسي روانشناختي بر اعتياد به شبكه هاي اجتماعي تأثير غيرمستقيم و معناداري دارد (05/ P).نتيجه گيري: افزايش عملكرد خانواده (نمره بالا نشان دهنده عملكرد ضعيف) موجب كاهش نيازهاي اساسي روانشناختي در دانش آموزان شده كه به نوبه خود باعث افزايش اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مي شود.