نقش ميانجي‌گر تاب‌آوري در رابطه بين سبك‌هاي مقابله‌اي با كيفت زندگي و خشونت خانگي عليه زنان در دوران قرنطينه كرونا ويروس

مقدمه: خشونت خانگي عليه زنان يك مشكل جدي و نگراني عمده براي سلامت عمومي است كه بر اساس گزارش‌ها به دنبال شيوع ويروس كرونا و ايجاد قرنطينه خانگي به يك اپيدمي دنباله‌دار تبديل شده است. مرور نظام‌ مند پژوهش‌ ها نشان مي‌دهد، رابطۀ پايداري بين تاب‌آوري و سبك هاي مقابله‌اي با كيفيت زندگي و خشونت خانگي وجود دارد. اما تاكنون پژوهشي روابط اين متغيرها را در قالب يك مدل جامع بررسي نكرده است. پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي‌گر تاب‌آوري در رابطه بين سبك‌هاي مقابله‌اي با كيفيت زندگي و خشونت خانگي عليه زنان در دوران قرنطينه كرونا ويروس انجام شد. روش: طرح پژوهش همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه‌آماري شامل تمامي زنان متأهل شهر كرج در بازه زماني اول مهر تا پايان آبان ماه 1399بود كه 241 نفر به صورت اينترنتي بوسيله پرسشنامه‌هاي سبك‌هاي مقابله اي بلينگز و موس، كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت، خشونت عليه زنان حاج يحيي و مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون، مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تحليل داده‌ها از همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: سبك هاي مقابله‌اي و تاب‌آوري و خشونت خانگي عليه زنان داراي همبستگي مثبت معنادار (0.01 P) و سبك هاي مقابله‌اي و كيفيت زندگي داراي همبستگي منفي (0.05 P) و تاب‌آوري و كيفيت زندگي داراي همبستگي مثبت (0.01 P) معناداري هستند. همچنين تاب‌آوري در رابطه بين سبك هاي مقابله‌اي و كيفيت زندگي نقش ميانجي دارد. نتيجه‌گيري: سبك هاي مقابله‌اي و تاب‌آوري از عوامل مهم اثرگذار بر كيفيت زندگي و خشونت خانگي عليه زنان است و بايد در برنامه‌هاي پيشگيري و درماني مورد توجه متخصصان زوج و خانواده قرار گيرد.