پيش بيني شناخت اجتماعي بر اساس تمايزيافتگي خود و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي در دانشجويان

مقدمه: شناخت اجتماعي، به فرآيند تشخيص، پردازش و استفاده از داده‌هاي اجتماعي براي نظم‌دهي عملكرد ميان‌فردي و رفتاراثربخش اجتماعي مي‌پردازد و از نظرگاه روان‌شناسي اجتماعي در روابط اجتماعي وكارآمد، داراي اهميت به‌سزايي است. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني شناخت اجتماعي براساس تمايزيافتگي خود وانعطاف‌پذيري روان‌شناختي در دانشجويان انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه گيلان در سال تحصيلي 1400-1401 بود كه از بين آنها 221 نفر نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه شناخت اجتماعي نجاتي، كمري وجعفري (1397)، تمايزيافتگي خود (دريك، 2011) و پرسشنامه انعطاف‌پذيري روان‌شناختي دنيس وواندرال (2010) گردآوري و با استفاده از نرم‌افزار  SPSS-24و روش تحليل رگرسيون چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان دادند كه تمايز يافتگي خود و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي، شناخت اجتماعي را با اطمينان پيش‌بيني مي‌كند. نتايج ضريب رگرسيوني استانداردشده نيزنشان داد كه مؤلفه‌هاي تمايزيافتگي خود با 44.6 درصد از سهم پيش‌بيني‌كنندگي بيشتري در شناخت اجتماعي برخوردارند. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضراهميت نقش تمايزيافتگي خود و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي در دانشجويان را مشخص مي‌سازد كه مي‌تواند درطراحي برنامه‌هاي مشاوره‌اي كارآمد باشد.