نقش موعودگرايي يهود در سياست خارجي خصمانه اسرائيل در قبال جمهوري اسلامي ايران

موعودگرايي يكي از مهم‌ترين مفاهيم موجود در يهوديت است و جنبش صهيونيسم بر اساس تغييراتي كه در معناي سنتي اين مفهوم ايجاد كرد، موفق به تأسيس حكومت يهودي در سرزمين فلسطين شد. از طرف ديگر، موعودگرايي تنها مفهوم مشتركي است كه تمام فرقه‌هاي مختلف يهود بر روي آن اتفاق‌نظر دارند. بنابراين بعد از تأسيس حكومت يهودي در سال 1948، موعودگرايي به‌ اجبار در تمام شئون سياست‌هاي داخلي و خارجي اسرائيل وارد شد. از طرف ديگر هم‌زمان با وقوع انقلاب اسلامي در ايران، در اسرائيل نيز راست‌گرايان و مذهبي‌ها بعد از سي سال به قدرت رسيدند. يكي از خصوصيات مشترك راست‌گرايان، موعودگرا بودن آن‌هاست؛ لذا متغير موعودگرايي در سياست خارجي اسرائيل در قبال ايران بعنوان يك عامل مؤثر عينيت يافت و به شكل خصمانه ظهور و بروز پيدا كرد. از اين‌رو اين مقاله با استفاده از نظريه سازه‌انگاري كه در كنار مسائل مادي مانند قدرت، متغيرهاي غيرمادي مانند مذهب را نيز در روابط بين‌الملل مهم مي‌داند؛ به دنبال يافتن پاسخي براي اين پرسش است كه چگونه موعودگراييِ يهود باعث شد تا اسرائيل در قبال ج.ا.ايران يك سياست خارجي خصمانه را دنبال كند؟