مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تاب آوري و كيفيت زندگي زنان قرباني خشونت خانگي

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تاب آوري و كيفيت زندگي زنان قرباني خشونت خانگي شهر كرمانشاه بود. طرح تحقيق اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي به شيوه پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري را زنان قرباني خشونت خانگي شهر كرمانشاه كه در نيمه اول سال 1400 به مراكز مشاوره مراجعه كرده بودند، تشكيل داده است. از بين آنان كه بصورت داوطلبانه و از طريق فراخوان جهت شركت در اين دوره ثبت نام كرده بودند 45 نفر به شيوه تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل بر اساس معيار ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه  تاب آوري  (RSA) فرايبورگ و همكاران  و پرسشنامه كيفيت زندگي (WHOQOL-BREF). مداخلات دو گروه به صورت گروهي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي و دو بار در هفته اجرا شد. داده ها با نرم افزار SPSS-26 و آزمون‌هاي آماري تحليل كواريانس تك متغيري و آزمون تعقيبي بنفروني با مقدار احتمال 0/05 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه درمان شناختي رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معني داري بر تاب آوري و كيفيت زندگي زنان قرباني خشونت خانگي اثربخش بوده اند (0/05 P). همچنين تفاوت معناداري بين دو درمان مشاهده نشد. با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت از اين روش هاي درماني مي تواند در در محيط هاي مشاوره و روان درماني خانواده استفاده كرد.