بررسي نقش واسطه‌اي بخشش در رابطه بين احساس تنهايي و رضايت جنسي با افسردگي و احساس حقارت در زنان آسيب‌ ديده از خيانت همسر

خيانت زناشويي از مهم‌ترين آسيب‌ها و عوامل از هم گسيختگي خانواده‌ها است كه در سال‌هاي اخير افزايش يافته است. شناخت متغيرهاي تاثيرگذار بر كاهش مشكلات روانشناختي افراد آسيب‌ ديده از خيانت همسر اهميت بسزايي دارد چراكه مي‌تواند روابط عاطفي زوجين را بهبود بخشد و خطر فروپاشي خانواده را كاهش دهد. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه‌اي بخشش در رابطه بين احساس تنهايي و رضايت جنسي با افسردگي و احساس حقارت در زنان آسيب‌ ديده از خيانت همسر بود. 2۵۰ نفر از زنان آسيب‌ ديده از خيانت همسر در شهر تهران با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و در اين پژوهش شركت كردند. شركت‌كنندگان پرسشنامه‌هاي احساس تنهايي راسل و پيلوا و كورتونا (1980)، رضايت ‌جنسي لارسون و همكاران (۱۹۹۸)، بخشش ري و همكاران (2001)، افسردگي بك (1996) و احساس حقارت يائو و همكاران، (1997)، را تكميل كردند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد اثرات مستقيم احساس تنهايي، رضايت جنسي و بخشش بر افسردگي و احساس حقارت معني‌دار است. نتايج تحليل مسير نشان داد كه بخشش در رابطه بين احساس تنهايي و رضايت جنسي با افسردگي و احساس حقارت نقش واسطه‌اي دارد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نقش بخشش را در بروز و تشديد افسردگي و احساس حقارت تاييد كرد. در نتيجه با ارائه آموزش‌هاي لازم به زنان آسيب‌ ديده از خيانت همسر در جهت بهبود مهارت‌هاي بخشش مي‌توان آسيب‌هاي ناشي از خيانت همسر را كاهش داد.