بررسي روابط علي كنترل روانشناختي والدين و ذهن آگاهي با رفتارهاي پرخطر نوجوانان: نقش ميانجي خود تنظيمي هيجاني

نوجواني به واسطه برخي تغييرات زيستي، رواني و اجتماعي با گرايش به انواع رفتارهاي پرخطرهمراه بوده است؛ هدف از اين پژوهش بررسي روابط علي كنترل روانشناختي والدين و ذهن آگاهي با رفتارهاي پرخطر نوجوانان با نقش ميانجي خود تنظيمي هيجاني بود. جامعه‌ي آماري شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه‌ي شهر زنجان مي‌باشند كه تعداد آن‌ها 46000 هزار نفر بود و با توجه به جدول كرجسي و مورگان و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي از طريق فضاي مجازي به خاطر عدم كلاس حضوري دانش آموزان نمونه اي به حجم 403 نفراز هر دو جنس انتخاب ( 214 نفر در گروه دختران و 189 نفر در گروه پسران) شد، و به صورت مجازي به پرسشنامه خطرپذيري نوجوانان ايراني، (IARS) خود تنظيمي عاطفي(MARS) ،مقياس كنترل روانشناختي وابسته مدار و پيشرفت مدار والدين (DAPCS)و پرسشنامه ذهن آگاهي( MFQ) ، پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از روش آماري مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها نشان دادند كه خود تنظيمي هيجاني رابطه بين كنترل روانشناختي والدين و ذهن آگاهي و رفتارهاي پرخطر را ميانجي‌گري مي‌كند. همچنين اثر مستقيم كنترل روانشناختي والدين، ذهن آگاهي و خودتنظيمي هيجاني با رفتارهاي پرخطر و اثر خود تنظيمي هيجاني با كنترل روانشناختي والدين و ذهن آگاهي معنادار بود. بر اساس يافته ها مي توان نتيجه گرفت حمايت و كنترل خانواده نقش مهمي در پيشگيري از گرايش به رفتارهاي پرخطر دارد. همچنين تجهيز دانش آموزان به مهارت‌هاي فردي همچون ذهن آگاهي و خودتنظيمي هيجاني مي تواند در پيشگيري به انجام رفتارهاي پرخطر موثر باشد.