مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر طرحواره و زوج درماني شناختي رفتاري بر طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه زنان متقاضي طلاق

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر طرحواره و زوج درماني شناختي رفتاري بر طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه زنان متقاضي طلاق شهر كرمانشاه بود. پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري را زنان متقاضي طلاق شهر كرمانشاه كه در نيمه دوم سال 1400 به مراكز مشاوره مراجعه كرده بودند، تشكيل داده است. از بين آنان كه بصورت داوطلبانه و از طريق فراخوان جهت شركت در اين دوره ثبت نام كرده بودند 45 نفر به شيوه تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل بر اساس معيار ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ي طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ (YSQ-SF) بود. مداخلات دو گروه به صورت گروهي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي و دو بار در هفته اجرا شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS-26 و آزمون‌هاي آماري تحليل كواريانس تك متغيري و آزمون تعقيبي بنفروني با مقدار احتمال 0.05 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه زوج درماني مبتني بر طرحواره و زوج درماني شناختي رفتاري نسبت به گروه كنترل به طور معني داري بر طرحواره هاي ناسازگار اوليه زنان متقاضي طلاق اثربخش بوده اند (P 0/05). همچنين تفاوت معناداري بين دو درمان مشاهده نشد (1=P). با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان گفت از اين روش‌هاي درماني مي‌تواند در در محيط‌هاي مشاوره و روان درماني خانواده استفاده كرد.