بررسي نقش تعديلي انعطاف‌پذيري شغلي ادراك شده و حمايت همسر در رابطه بين نوبتكاري و رضايت زناشويي

نوبت كاري در مشاغل مختلف به‌ويژه مشاغل بهداشتي- درماني با پيامدهاي منفي مختلفي چون كاهش رضايت زناشويي همراه است. بااين‌وجود برخي از جنبه‌ها مثل شغل انعطاف‌پذير و حمايت همسر وجود دارند كه از اين كاهش ممانعت به عمل مي‌آورند. بر همين اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعديلي انعطاف‌پذيري شغلي ادراك‌شده و حمايت همسر در رابطه بين نوبت كاري و رضايت زناشويي انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگي بود. 130 نفر از كاركنان بيمارستان دكتر غرضي اصفهان در پاييز سال 1400 به شيوه در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس حمايت همسر(SSS)، پرسشنامه انعطاف‌پذيري شغلي ادراك‌شده (PJFQ) و پرسشنامه رضايتمندي زناشويي اِنريچ (EMS) بود كه به‌صورت آنلاين  براي پاسخگويي در اختيار اعضاي نمونه  قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار  SPSS 23  با استفاده از تحليل همبستگي، و برنامه الحاقي پردازشگر‌ هايس در تحليل رگرسيون  تجزيه‌وتحليل شد.  نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه رابطه بين رضايت زناشويي با نوبت كاري منفي و با حمايت همسر و انعطاف‌پذيري شغلي ادراك‌شده مثبت و معني‌دار است (p 0/05). نتايج همچنين نقش تعديلي انعطاف‌پذيري شغلي ادراك‌شده و حمايت همسر در رابطه بين نوبت كاري و رضايت زناشويي را تأييد نمود (p 0/05). بر اساس نتايج پژوهش، انعطاف پذير نمودن شغل و آموزش حمايت به همسران شاغلان نوبت كار، براي افزايش رضايت زناشويي توصيه مي‌گردد.