اخلاق رابطه‌اي به‌عنوان پيش‌بين موفقيت و شكست در ازدواج

يافتن متغيرهاي مؤثر در موفقيت ازدواج همواره مورد توجه مشاوران و روان درمانگران بوده است. اخلاق رابطه‌اي به اعتماد، عدالت، وفاداري، مسئوليت‌پذيري و استحقاق (شايستگي) در روابط اشاره دارد و منصفانه بودن روابط را تحت تأثير قرار مي‌دهد. داراي دو بعد عمودي (اخلاق در خانواده اصلي) و افقي (روابط بين همسران) است. هدف پژوهش حاضر تعيين اخلاق رابطه‌اي به‌عنوان پيش‌بين موفقيت و شكست ازدواج زنان بود. جامعه موردمطالعه در پژوهش حاضر زنان متقاضي طلاق و عادي شهر اهواز بودند. نمونه پژوهش شامل 150 زن متقاضي طلاق و 150 زن عادي بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان مقياس اخلاق رابطه‌اي و پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي محقق ساخته را تكميل كردند. در اين پژوهش براي تحليل داده ها از روش تحليل مميز استفاده شد. نتايج نشان داد كه تركيب خطي مؤلفه‌هاي اخلاق رابطه‌اي در خانواده اصلي و مؤلفه‌هاي اخلاق رابطه‌اي در روابط زناشويي پيش‌بين قوي موفقيت و شكست ازدواج زنان بود و روش تحليل مميز تفكيكي نشان داد كه مؤلفه‌هاي عدالت و انصاف، وفاداري و استحقاق در خانواده اصلي و مؤلفه‌هاي عدالت و انصاف و وفاداري در روابط زناشويي هركدام به‌تنهايي موفقيت و شكست ازدواج را به‌خوبي از هم تفكيك كردند؛ اما مؤلفه استحقاق در روابط زناشويي به‌تنهايي قادر به تفكيك موفقيت و شكست ازدواج نبود. اخلاق رابطه اي افقي نسبت به اخلاق رابطه‌اي عمودي نيز قدرت پيش بين قوي تري دارد؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه اخلاق رابطه‌اي نقش تعيين‌كننده‌اي در پيش‌بيني كاركردهاي خانواده و ماندگاري روابط زناشويي دارد. بر اين اساس با توجه به تأثير اخلاق رابطه اي پيشنهاد مي شود كه متغير مذكور در پايداري ازدواج مورد توجه قرار گيرد.