مطالعه تاثير مونو اتيلن گلايكول (MEG) در بازدارندگي از تشكيل هيدرات در يكي از ميادين گازي فراساحل ايران

بيش از 200 سال از شناخت ساختار هيدرات مي گذرد و فرآيند تشكيل آن كماكان يكي از معضلات در صنعت نفت و گاز به شمار مي رود. در اين فرآيند، شناخت و پيش بيني شرايطي كه طي آن هيدرات هاي گازي به وجود مي آيند ضروري است. يكي از راه هاي جلوگيري از تشكيل هيدرات هاي گازي، استفاده از بازدارنده هاي شيميايي است. در اين مطالعه شرايط تشكيل هيدرات در خطوط لوله انتقال گاز از 4 سكوي دريايي در يكي از ميادين گازي ايران به تاسيسات واقع در بخش خشكي، در دو حالتِ بدون تزريق بازدارنده و با تزريق بازدارنده با استفاده از نرم افزار شبيه ساز الگا (OLGA) مورد بررسي قرار گرفته است. براي مدل سازي خواص سيال از نرم افزار PVTSIM20 و تشخيص نوع هيدرات از نرم افزار پايپ سيم (PIPESIM) استفاده شده است. نتايج حاصل نشان داد كه هيدرات تشكيل شده در خطوط لوله مورد مطالعه از نوع 1 (I) و 2 (II) مي باشند. در اين پژوهش، از مونو اتيلن گلايكول (MEG) به عنوان بازدارنده استفاده شده است و نتايج، حاكي از كارآيي اين بازدارنده در جلوگيري از تشكيل هيدرات مي باشد. همچنين تحليل حساسيت سنجي بر روي دو پارامتر دماي بيروني خط لوله و ضخامت لايه هاي عايق صورت گرفته است. براي هر خط لوله، دبي و نسبت بهينه تزريق بازدارنده در بدترين شرايط محيطي از نقطه نظر تشكيل هيدرات يعني فصل زمستان، تعيين گرديده است. با افزايش دماي محيط در ماه هاي گرم سال، احتمال تشكيل هيدرات كاهش مي يابد و يا هيدرات در فواصل دورتري از سكوي دريايي تشكيل مي شود. بنابراين در اين فصل ها مي توان از ميزان بازدارنده كمتري استفاده كرد.