بررسي جنبه هاي فني و اقتصادي توليد برق و تزريق مجدد گاز به مخزن به عنوان روش هاي بهينه كاهش گاز فلر در ايران

از آنجاكه تأمين انرژي براي توسعه و رفاه جامعه بشري ضروري است در طول سال‌هاي اخير با افزايش جمعيت و صنعتي شدن، تقاضا براي محصولات نفتي و پتروشيمي هم افزايش يافته است. به طوري كه آينده جهاني صنعت نفت و گاز وابسته به توسعه فناوري‌هاي نويني است كه بتوانند تقاضاي روزافزون انرژي را تامين كنند. سال 2018 ، آژانس بين المللي انرژي چشم انداز جهاني انرژي را ارائه كرد، كه پيش بيني مي‌كند تقاضاي انرژي در حدود 20 درصد تا سال 2040 افزايش يابد كه بتواند نيازهاي روزافزون جمعيت را برآورده كند. با اين حال دست يابي به توليد بيشتر، موجب بروزآلاينده هاي مختلف در جهان شده است. كه نگراني هاي محيط زيستي، هزينه هاي مختلف اقتصادي و هزينه سلامت به بشر تحميل كرده است. از مهم ترين منابع آلودگي محيط زيست، گازهاي فلر صنايع مي باشد. فلرينگ به عنوان يكي از سيستم هاي ضروري در چاه هاي نفت، پالايشگاه ها، پتروشيمي ها و كارخانه مواد شيميايي جهت سوختن گازها و مايعات زايد بكار مي رود و مي تواند از بروز خطرات آتش سوزي، انفجار و صدمه ديدن كاركنان جلوگيري نمايد. در سال 2021، 17376.75 ميليون متر مكعب گاز فلر در ايران سوخته شده است كه حاكي از زيان اقتصادي 1994.38 ميليون دلار بوده كه اين ميزان قابل توجه فلرينگ، ايران را به سومين كشور توليدكننده فلر در جهان تبديل كرده است. در اين مقاله تركيبات گازهاي فلر، ميزان فلرينگ در شركتهاي اساسي توليدكننده نفت در ايران و چالش هاي مربوط به فلر و بازيافت گاز همراه در ايران بررسي شد و با توجه به مطالعات تجربي و محاسبات اقتصادي از ميان روش هاي مختلفي كه براي تبديل گازهاي فلر به محصولات با ارزش وجود دارد، توليد برق و تزريق گاز به مخزن به عنوان گزينه هاي مطلوب براي كاهش ميزان فلرينگ در ايران  و بهره مندي اقتصادي توصيه شده است.