وسواسِ ذهني: ناواقع‌گرايانه يا ناعمل‌گرايانه؛ تحليلي فلسفي از انديشيدنِ وسواسي

وسواسِ ذهني كه عموماً بيماري يا اختلالي رواني تلقّي مي‌شود همراه با افكاري است كه مكرراً و بي‌آنكه شخصِ مبتلا بر آن‌ها مهاري داشته باشد در ذهن حاضر مي‌شوند و اضطرابِ سنگيني ايجاد مي‌نمايند. در روان‌شناسي، اين افكار به‌عنوانِ افكاري نامعقول كه هيچ مبنايِ منطقي ندارند معرفي مي‌شوند؛ روان‌پزشكان نيز مي‌كوشند تا از طريقِ تجويزِ دارو راهِ ورودِ اين افكار به مغزِ بيمار را مسدود كنند. فارغ از رويكردهايِ روان‌پزشكانه يا روان‌شناسانه، اين مقاله با اتّخاذِ رويكردي فلسفي، تحليلي از وسواسِ ذهني ارائه مي‌كند كه بر مبنايِ آن، انديشيدنِ وسواسي ازآنجاكه در جريانِ پيوسته و ممتدِ زندگي انقطاع و اختلال ايجاد مي‌كند، ناكارآمد است؛ امّا درعين‌حال، معطوف به حقيقت است و به جزئياتِ واقعي‌اي از امور نظر دارد كه به چنگِ آگاهيِ متداول و روزمرّه نمي‌افتد. بنابراين، ناواقع‌گرايانه خواندنِ افكارِ وسواسي حاصلِ خلطي است كه ميانِ دو مفهومِ ناواقع‌گرايي و ناعمل‌گرايي صورت مي‌گيرد.