آسيب شناسي نظام مديريت نوين روستايي و توسعه روستايي (مطالعه موردي: ناحيه مركزي گيلان)

مديريت‌روستايي در ايران مهمترين چالش ‎برنا‌مه‌ريزان است. پژوهش جهت آسيب‌شناسي مديريت‌نوين‌روستايي به روش توصيفي - تحليلي انجام شده است.متغيرهاي تحقيق نظام مديريت نوين و توسعه روستايي است. ناحيه‌مركزي‌گيلان داراي 6 شهرستان و 670 روستاي داراي مديريت نوين است كه 120 روستا به‌عنوان نمونه انتخاب شد.به جهت تخصصي‌بودن سوالات،از نظر متخصصين و دست‏اندركاران مديريت ‌روستايي و روش دلفي استفاده شد. جمع‌آوري اطلاعات بصورت اسنادي و ميداني بوده و با روش مورگان تعداد 294 پرسشنامه بين 3 عضو شوراي ‏استان 6 عضو شوراي‎ ‏شهرستان 18 عضو شوراي بخش 120 عضو شوراي روستا 120 دهيار 3 كارشناس استانداري 6 كارشناس فرمانداري 18 كارشناس بخشداري‌ توزيع شد. تحقيق با نرم‌افزار SPSS و نقشه‌ها با نرم‌افزار GIS و آزمون فرضيه‌ها با T تك‌نمونه‌اي و آزمون تفاوت ميانگين‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه نظام فعلي مديريت با 4 آسيب نهادي مديريتي، 5 آسيب محيطي اكولوژيك، 8 آسيب كالبدي فضائي، 5 آسيب اقتصادي و 6 آسيب اجتماعي فرهنگي مواجه است. به روش SWOT، راهبردهايي جهت تحقق توسعه ارائه شد. 3 راهبرد به‌عنوان استراتژي‌ تهاجمي، 4 راهبرد استراتژيي محافظه‌كارانه، 5 راهبرد استراتژي‌تدافعي ارائه شدكه استراتژي تدافعي بابيشترين امتياز به‌عنوان راهبرد پيشنهاد شد، كه 5راهبرد توانمندسازي و ظرفيت‌سازي دهياران و شورا سازمان‌دهي و ظرفيت‌سازي و بازآفريني و توسعه مديريت و برنامه‌ريزي مشاركتي و واگذاري اختيارات، كنترل توسعه به دهياران تامين اعتبارات زيرساخت‌ها و تجهيزات مورد نياز دهياري‌ توسعه مديريت شبكه‌اي و خوشه‌اي روستايي و ارتقاي مهارت و توانايي دهياران ارائه مي‌گردد.