ارزيابي هيدروليكي دو سامانه آبياري باراني (لينير) در طول فصل زراعي در دشت قزوين

با استفاده نادرست از سامانه‌هاي آبياري، خود اين سامانه‌ها باعث بروز تلفات آبياري و هدررفت آب مي‌شوند. ارزيابي سامانه‌هاي آبياري در طول بهره‌برداري و رفع ايرادهاي آن مي‌تواند از بروز چنين اتفاقاتي جلوگيري به عمل آورد. هدف تحقيق حاضر ارزيابي دو سامانه آبياري تحت فشار (لينير) در يك مزرعه واقع در ايستگاه تحقيقات مي‌باشد. به اين منظور از شاخص‌هاي ضريب يكنواختي كريستيانسن (CU)، يكنواختي توزيع در ربع پايين (DU)، راندمان پتانسيل كاربرد در ربع پايين (PELQ) و راندمان واقعي در ربع پايين (AELQ) استفاده شده است. نتايج ارزيابي ميداني براساس شاخص CU و DU نشان داد ميانگين اين شاخص‌ها در سامانه آبياري تحت كشت گندم به ترتيب برابر با 89.38 و 83.92 درصد و در سامانه آبياري تحت كشت كلزا برابر با 76.85 و 70.31 درصد است. همچنين از منظر PELQ و AELQ ميانگين سامانه آبياري تحت كشت گندم به ترتيب برابر با 62.89 درصد و در سامانه آبياري تحت كشت كلزا برابر با 49.33 درصد بوده است. در يك نگرش كلي هر دو سامانه براساس شاخص‌هاي ارزيابي CU و DU در بازه قابل قبول قرار دارد در حالي كه براساس مقادير محاسباتي دو شاخص PELQ و AELQ، در خارج از بازه قابل قبول قرار داردند كه نشان‌دهنده عدم مديريت صحيح بهره‌بردار از سامانه‌هاي مورد مطالعه مي‌باشد. پايين بودن شاخص‌هاي ارزيابي سامانه‌هاي آبياري تحت فشار مذكور نشان‌دهنده آن است كه در صورت عدم توجه به عوامل تأثيرگذار در طي دوره بهره‌برداري نمي‌توان انتظار ارتقاء بازده آبياري را مكانيزه نمودن آبياري متصور دانست.