طراحي الگوي جهت‌گيري حرفه‌اي دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران

هدف: اين پژوهش با هدف طراحي الگوي جهت‌گيري حرفه‌اي دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي در سطح شهر تهران انجام‌شده است. روش‌شناسي: در اين پژوهش روش مورداستفاده، روش كيفي از نوع تحليل محتوا بوده و از طرفي كه نتايج آن مي‌تواند به مورداستفاده سازمان‌هاي آموزش عالي قرار گيرد از نوع كاربردي است، رويكرد مورداستفاده در اين پژوهش مبتني بر جهان‌بيني ساخت‌گرايي اجتماعي بود. جامعه آماري شامل اساتيد و خبرگان دانشگاه‌هاي دولتي در شهر تهران بودند. اساتيد و سياست‌گذاران و خبرگان علمي موجود در دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. روش نمونه‌گيري، روش هدفمند از نوع موارد استثنايي بوده است كه در آن از نظرات اساتيد برجسته و آگاه و داراي سابقه و ر‌‌‌ؤساي دانشگاه‌ها استفاده شد. از ابزار مصاحبه نيمه ساختاريافته براي جمع‌آوري داده ها استفاده شد و براي تجزيه‌وتحليل داده ها از روش سه مرحله اي سيستماتيك و هرمنوتيك استفاده شده است. يافته‌ها: تمامي يافته‌ها پس از تجزيه‌وتحليل به مقوله‌هاي مختلف محوري و انتخابي تقسيم شدند كه حاصل آن شكل‌گيري مؤلفه‌هاي تشكيل‌دهنده به الگوي حرفه‌اي است. يافته ها حاكي از آن است كه عوامل و مؤلفه‌هايي در شكل‌گيري جهت‌گيري حرفه اي دانشجويان مؤثر هستند كه شامل 5 مؤلفه انتخابي و 17 مؤلفه محوري است. مؤلفه‌هاي انتخابي شامل مؤلفه نقش خانواده، دولت، برنامه‌ريزان درسي، دانشجو و اساتيد دانشگاه‌ها هستند. بحث و نتيجه‌گيري: تمامي مؤلفه‌هاي به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه شكل‌گيري جهت‌گيري حرفه‌اي در طول زندگي افراد و از همان ابتدا در كانون خانواده شكل مي‌گيرد. مهم‌ترين مؤلفه‌هاي به‌دست‌آمده شامل: نقش دانشجو و ويژگي‌هاي شخصيتي او انگيزش، ميزان علاقه، ميزان استعداد، ميزان آگاهي فرد، نقش خانواده، سطح فرهنگ و آگاهي و تحصيلات خانواده، نقش دولت و سياست‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي آن، نقش اساتيد دانشگاه و نقش برنامه‌‌ريزان درسي و ميزان كيفيت برنامه‌هاي درسي است كه مي توانند جهت‌گيري حرفه‌اي دانشجويان را تحت تأثير خود قرار دهند.