الگوي ساختاري مهارت‌هاي اجتماعي كودكان با ناتواني‌هاي يادگيري بر اساس سبك‌هاي ‌دلبستگي با نقش واسطه‌اي خودكارآمدي تحصيلي، مشكلات رفتاري، و كنش هاي اجرايي

زمينه و هدف: ناتواني هاي يادگيري عاملي مؤثر بر بسياري از جنبه هاي زندگي فرد از جمله مهارت هاي اجتماعي است، به گونه اي كه عمده كودكاني كه مهارت هاي اجتماعي ضعيف دارند، گوشه گير و منزوي مي شوند. بنابراين هدف پژوهش حاضر تدوين الگوي ساختاري مهارت هاي اجتماعي كودكان با ناتواني هاي يادگيري بر اساس سبك هاي دلبستگي با نقش واسطه اي خودكارآمدي تحصيلي، مشكلات رفتاري، و كنش هاي اجرايي بود. روش: مطالعه حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. تعداد 220 نفر از دانش آموزان با ناتواني يادگيري مراجعه كننده به مركز درمان ناتواني هاي يادگيري بوجيكاي شهر تهران در سال 98-1397 با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و فرم والدين پرسشنامه هاي مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت (1990)، فرم والدين سبك هاي دلبستگي هالپرن و كاپنبرگ (2006)، خودكارآمدي تحصيلي جينكينز و مورگان (1999)، مشكلات رفتاري راتر (1967) و فرم كوتاه كنش هاي اجرايي بريف (جيويا و همكاران، 2000) را تكميل كردند. تحليل داده هاي پژوهش با روش الگويابي معادلات ساختاري و آزمون اثرهاي واسطه اي در مدل پيشنهادي با روش بوت استراپ با استفاده از نرم افزارهاي SPSS26 و AMOS24 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي با داده ها برخوردار است. بر اساس نتايج سبك هاي دلبستگي اجتنابي و اضطرابي و خودكارآمدي تحصيلي به ترتيب پيشبين منفي و مثبتي براي مهارت اجتماعي بودند (0/01 P) و نقش واسطه اي خودكارآمدي تحصيلي و كنشهاي اجرايي در رابطه بين سبك هاي دلبستگي اجتنابي و اضطرابي با مهارت اجتماعي مورد تأييد قرار گرفت. يافته ها همچنين نشان دادند كه سبك دلبستگي ايمن روي مهارتهاي اجتماعي كودكان با ناتواني يادگيري با نقش واسطه اي كنش هاي اجرايي، تأثير غيرمستقيم داشته و اين اثرپذيري معنادار بود (0/01 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده در اين مطالعه مي توان گفت كه متغيرهاي خودكارآمدي تحصيلي، مشكلات رفتاري، و كنش هاي اجرايي در رابطه بين مهارت هاي اجتماعي و سبك هاي دلبستگي در كودكان با ناتواني هاي يادگيري نقش واسطه اي دارند.