مقايسه اثربخشي دارودرماني و نوروفيدبك بر بهبود كنش هاي اجرايي كودكان با اختلال نارسايي توجه - فزون كنشي

زمينه و هدف: اختلال نارسايي توجه- فزون كنشي يكي از شايع ترين اختلالات عصبي- تحولي دوران كودكي است كه بر كنش هاي اجرايي افراد مبتلا، تأثير منفي دارد. بدين ترتيب مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي و مقايسه دارودرماني و نوروفيدبك بر بهبود كنش هاي اجرايي كودكان با اختلال نارسايي توجه- فزون كنشي انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمايش و يك گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان پسر با اختلال نارسايي توجه- فزون كنشي مدارس استثنايي شهر رشت در نيمسال دوم سال تحصيلي 1400-1399 بود. نمونه پژوهش شامل 36 نفر از كودكان جامعه مذكور بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در سه گروه (12 نفر در گروه دارودرماني، 12 نفر در گروه نوروفيدبك، و 12 نفر در گروه گواه) جايدهي شدند. ابزار گردآوري داده هاي اين پژوهش شامل فرم كوتاه پرسشنامه رتبه بندي رفتاري كنش هاي اجرايي (جيوويا و همكاران، 2000) بود. تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس در محيط SPSS22 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه هر دو روش دارودرماني و نوروفيدبك بر بهبود كنش هاي اجرايي كلي و مؤلفه هاي آن در كودكان با اختلال نارسايي توجه- فزون كنشي مؤثر بوده است(0/001 p). با اين حال، نوروفيدبك بيشتر از دارودرماني بر بهبود كنش هاي اجرايي كلي و مؤلفه هاي آن در كودكان با اختلال نارسايي توجه- فزون كنشي اثر داشته است (0/001 p).نتيجه گيري: دارودرماني با تأثير بر ساختارهاي مغزي و نوروفيدبك علاوه بر تأثير بر ساختارهاي مغزي با استفاده از اصول يادگيري شرطي سازي عاملي به لحاظ كاركردي نيز به تغيير و بهبود امواج مغزي، تقويت مهارت خودنظم جويي، ارتقاء عملكرد مغزي و در نهايت به ميزان بيشتري به بهبود كنش هاي اجرايي كودكان با اختلال نارسايي توجه- فزون كنشي منجر مي شود.