دسترسي به معيار‌هاي محيط شفابخش بيمارستاني با رويكرد بيمار- محوري

هدف اصلي طراحان سازندگان محيط‌هاي درماني خلق محيطي شفابخش است. مفهوم شفابخشي در قرن اخير منجر به ايجاد تغييرات قابل ‌ملاحظه‌اي در طراحي محيط‌‌‌هاي درماني و تأثيرات مثبتي در روند درمان شده است. در گذشته درمان و كادر درمان مخاطب اصلي طراحي محيط‌‌‌هاي درماني بودند اما امروزه بيماران و خانواده‌هايشان در مركز توجه قرار مي‌گيرند. توجه به بيمار به‌ جاي روند درمان رويكردي در طراحي بيمارستان با ‌عنوان رويكرد «بيمارمحوري» مطرح كرده است. «بيمارمحوري» در معماري با اين هدف پا به عرصه‌ي طراحي نهاد كه فضاهاي درماني هر چند به لحاظ درماني پاسخگوي نياز كاربران باشند، اما اگر بدون در نظر گرفتن نيازهاي روحي كاربران طراحي شوند، مشكلات و موانع بسياري براي بيمار و بهبودي او به وجود خواهند آورد. پژوهش حاضر چگونگي طراحي اين مراكز را با هدف بهبود كيفيت فضا، ارتقاي رضايت بيماران و تسريع روند بهبودي آنان ارائه مي‌دهد. در پژوهش حاضر به بررسي راهكارهاي مختلفي كه مي‌توانند بيمارستان‌ها را در دستيابي به يك محيط شفابخش بيمارمحور ياري نمايند پرداخته شده است. اين پروژه در راستاي پژوهش توصيفي- تحليلي بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي، مشاهده ميداني و جمع‌آوري اطلاعات از طريق پرسش‌نامه از 96 تن از بيماران بستري در بيمارستان امام ‌خميني (ره) تهران مي‌باشد كه با تجزيه و تحليل آن‌ها ايده و راهكار مناسب طراحي ارائه شده است. نرم‌افزارهاي مورد استفاده ASPECT و SPSS22 مي‌باشد. در صدد پاسخ به اين پرسش كه «چگونه مي‌توان با افزايش كيفيت فضا بر روند بهبودي و رضايتمندي بيماران تأثير مثبت گذاشت؟» مسيري كه اين مقاله مي‌پيمايد عبارت‌اند از: مفهوم بيمارمحوري، ويژگي‌هاي محيط‌هاي شفابخش و چگونگي به‌كارگيري آن‌ها در بيمارستان‌ها، بررسي ميزان رضايتمندي بيماران بستري بيمارستان امام خميني (ره) تهران از فضاهاي بيمارستان و در نهايت ارائه راهكاري براي بهبود كيفيت فضاهاي بيمارستان.