تحليل تأثير هنر عمومي بر زندگي روزمره و كنش مصرفِ خلاقانه‌‌ي فضا، مورد مطالعاتي: محدوده‌‌ي تئاتر شهر تهران

جايگاه كنش مصرف فضا و كنش مقاومتي با تغيير نظريه‌‌ي زندگي روزمره، از دوران كلاسيك به مدرن، قابل بررسي است. كنش مصرفي فاعلانه و خلاقانه فضا به منظور كسب هويت از طريق گوناگون محقق مي‌‌شود. در اين ميان هنر به عنوان نيرويي موثر و مولد، مي‌‌تواند در بستر زندگي روزمره به مثابه‌‌ي كنش مصرف خلاقانه و امر مقاومتي در نظر گرفته شود. با اين توضيح، مسئله‌‌ي پژوهش حاضر آن است كه چگونه بهره‌‌گيري از هنر عمومي در فضاي تئاتر شهر، مقاومت و مصرف خلاقانه در فضاي زندگي روزمره، مجال بروز مي‌‌يابد. اين مقاله با توجه به هدف، در دسته‌‌ي پژوهش‌‌هاي تحليلي بوده و پس از استنتاج از مباني نظري مطرح در اين حوزه (با رويكردي كيفي و مبتني بر تحليل محتواي كيفي)، در نمونه‌‌ي مطالعاتي (محدوده‌‌ي تئاتر شهر) از روش تحليل كمي و اكتشافي بهره برده و به آزمون فرضيات پرداخته است. به منظور جمع‌‌آوري داده‌‌ها در نمونه‌‌ي مطالعاتي از ابزار پرسش‌‌نامه استفاده شده و حجم نمونه 380 بوده است. تحليل داده‌‌هاي پرسش‌‌نامه شامل آزمون همبستگي و تحليل عاملي بوده و از نرم‌‌افزار آماري اس.پي.اس.اس. استفاده شده است. نتايج تائيد مي‌‌كند كه هنر عمومي مي‌‌تواند كنش مصرف خلاقانه در فضا را ارتقاء دهد و در اين ميان هنرهاي پويا و تعاملي، بيش‌ترين تاثير را دارند. عامل تعامل و يادگيري كه به واسطه‌‌ي هنر تعاملي شكل مي‌‌گيرد، پيامد استفاده ار هنر عمومي در فضا به عنوان گونه‌‌اي از مصرف خلاقانه فضا است؛ هر چند الزامات ديگري چون بستر گفتماني و مشاركت نيز ضرورت دارند.