تأثير عرصه‌هاي زندگي خصوصي بر حس تعلق به مكان در طراحي سكونت‌گاه‌هاي دانشجويي، مورد مطالعاتي: خوابگاه‌هاي دانشگاه يزد

براي بسياري از دانشجويان، ورود به دانشگاه آغاز مرحله جديدي از زندگي بوده و تجربه زندگي خوابگاهي، تجربه متفاوتي در نحوه سكونت آن‌ها محسوب مي‌شود. امروزه خوابگاه‌هاي دانشجويي اغلب توانايي برطرف كردن بسياري از نيازهاي كيفي سكونت دانشجويان ‌را ندارند. در اين خوابگاه‌ها عرصه فعاليت‌هاي متعارض يكديگر وجود دارد، لذا امكان اِعمال كنترل و مديريت بر تعاملات با ديگران از اولويت بالايي در ميان دانشجويان برخوردار است. در همين راستا، «عرصه خصوصي» از اجزاي تشكيل‌دهنده مكان و مؤثر در حس تعلق به مكان است. پژوهش حاضر به تبيين نسبت و رابطه ميان تأمين عرصه خصوصي در محيط خوابگاه بر ميزان ايجاد حس تعلق دانشجويان به آن مكان مي‌پردازد. در اين پژوهش كه مبتني بر روش تحقيق توصيفي- همبستگي به انجام رسيده و داده‌هاي مورد نياز آن از طريق پرسش‌نامه و مطالعات ميداني به دست آمده‌اند، خوابگاه‌هاي دانشگاه يزد به عنوان نمونه‌هاي موردي تحقيق، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. در اين تحقيق ضمن پرداختن به ديدگاه‌ها و مباني نظري موضوع، جهت تحليل‌هاي كمّي و كيفي پيمايش از نرم‌افزار SPSS و تحليل محتواي مصاحبه‌ها استفاده شده است. بر اساس دستاوردهاي تحقيق، مهم‌ترين عوامل تحقق عرصه خصوصي در سكونت‌گاه‌هاي دانشجويي را مي‌توان در كنترل عوامل بصري (ديداري)، صوتي (شنيداري) و ميزان دسترسي خلاصه نمود و مهم‌ترين عوامل مؤثر بر ميزان «حس تعلق» به محيط سكونت‌گاه دانشجويي، عوامل ادراكي شناختي (غالباً متأثر از معماري و محيط سكونت‌گاه)، عوامل اجتماعي (غالباً در رابطه با هم‌اتاقي‌ها) و نيز دارا بودن كالبد مناسب است. نتايج نشان مي‌دهند كه ميزان حس تعلق دانشجويان به خوابگاه، تا حد چشمگيري متأثر از تأمين عرصه خصوصي مطلوب براي آن‌ها در محيط خوابگاه است. در نهايت با توجه به اين عوامل، پيشنهادهايي جهت بهينه‌شدن شرايط زندگي خوابگاهي در طراحي‌هاي آينده ارائه شده‌ است.