مطالعهٔ رفتار كارآفريني بوم‌گردي زنان روستايي در استان فارس با استفاده از نظريهٔ داده‌بنياد

كارآفريني بوم‌گردي يكي از روش‌هاي توانمندسازي زنان روستايي با اتكا به ظرفيت و پتانسيل محلي منطقهٔ زندگي محسوب مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر شناسايي عوامل اصلي در رفتار كارآفريني بوم‌گردي زنان روستايي استان فارس با استفاده از روش نظريهٔ داده‌بنياد است. جامعهٔ مشاركت‌كنندهٔ اين پژوهش از صاحب‌نظران و متخصصان حوزهٔ زنان روستايي و كارآفريني در دفتر توسعهٔ فعاليت‌هاي كشاورزي زنان روستايي و عشايري، سازمان جهاد كشاورزي استان فارس و همچنين ديگر صاحب‌نظراني از ساير سازمان‌هاي وزارت جهاد كشاورزي و زنان كارآفرين روستايي تشكيل شده است. با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، 27 نفر از صاحب‌نظران به‌منزلهٔ نمونهٔ آماري انتخاب شدند. ابزار تحقيق بر پايهٔ مصاحبه‌هاي عميق و نيمه‌ساختارمند بود. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار تحليل كيفي MAXQDA22 انجام شد. براساس مصاحبه‌هاي انجام‌شده، 493 مفهوم و 15 مقولهٔ محوري شناسايي شدند كه در قالب مدل پاراديمي شش‌بعدي استراوس و كوربين جاي‌گذاري شدند. با بررسي دقيق اين مقوله‌ها، مقوله‌هاي اصلي رفتار كارآفريني بوم‌گردي با سه مقولهٔ فرعي (فردي، اجتماعي و اقتصادي)، شرايط علّي با دو مقولهٔ فرعي (عوامل بيروني و دروني)، شرايط زمينه‌اي با دو مقولهٔ فرعي (سياست‌هاي كلان با هدف حمايت از كسب‌وكارهاي بوم‌گردي و وجود امنيت قابل‌قبول براي گردشگران)، شرايط مداخله‌گر با سه مقولهٔ فرعي (پذيرش فرهنگي، سرمايهٔ اجتماعي، رويكرد چندكاركردي وم‌گردي)، راهبردها با سه مقولهٔ فرعي (توانمندسازي زنان روستايي در زمينهٔ گردشگري روستايي و عشايري، برپايي نمايشگاه‌ها و جشنواره‌ها، حمايت از زنان كارآفرين در حوزهٔ  بوم‌گردي) و پيامدها با دو مقوله (مثبت و منفي) دسته‌بندي شدند.