بررسي تأثير نقش منابع انساني بر درآمد پايدار گردشگري با متغير ميانجي برند شهري

درآمد پايدار شهري يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي پيش ‌روي مديران شهري است؛ ولي با افزايش نياز به خدمات عمومي در شهرها و محدوديت‌هاي ماليِ به‌وجودآمده اين چالش روزبه‌روز بيشتر مي‌شود. همچنين امروزه گردشگري شهري يكي از اركان اصلي و محرك اقتصادي بسياري از شهرهاست كه نقش مهمي در اشتغال، درآمـد و حفاظـت زيرسـاخت‌هـا و خـدمات عمومي شهري برعهده دارد. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير مديران شهري است كه به‌منزلۀ عامل انساني مي‌تواند بر كسب درآمد پايدار گردشگري، با درنظرگرفتن متغير ميانجي برند شهري، اثرگذار باشد. جامعۀ آماري در اين پژوهش را مديران شهرداري در دو سطح عالي و عملياتي، اعضاي شوراي شهر و مسئولان ادارۀ ميراث مرتبط با بخش گردشگري در شهرستان‌هاي بخش مركزي استان مازندران تشكيل مي‌دهند. نمونه‌گيري به روش خوشه‌اي انجام شده است. ابزار گردآوري در اين پژوهش پرسش‌نامه است. براي بررسي روايي پرسش‌نامه از روايي محتوايي، تحليل عاملي، روايي همگرايي و افتراقي استفاده شده است. مقدار آلفاي كرونباخ بيش از70 /۰ به‌دست آمد. براي تعيين درجۀ تناسب مدل مفهومي از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه روابط مثبت ومعني‌داري بين متغيرهاي مدل وجود دارد. همچنين نقش ميانجي‌گري برند شهري نيز تأييد شده و مدل مذكور از برازش مناسبي برخوردار است.