شاخص‌هاي مؤثر در تشخيص تهديدات نظامي قريب‌الوقوع و واكنش قانوني در برابر تهديدات از منظر حقوق بين‌الملل

ذيل بند 4 از ماده 2 منشور ملل متحد، تهديد به توسل به زور در روابط بين‌المللي منع گرديده است. مقرره اخير در درجه اول دلالت به تهديدات نظامي غيرقانوني دارد ليكن منشور هيچ اشاره‌اي به خصوصيات اين نوع از تهديدات نكرده است. از طرفي نظر به وجود واژگاني همچون دفاع پيش‌دستانه كه احساس يك تهديد نظامي قريب‌الوقوع را جواز توسل به زور مي‌داند، آشنايي با شاخص‌هاي مؤثر در تشخيص تهديد نظامي قريب‌الوقوع ضروري به نظر مي‌رسد. پرسش اصلي تحقيق حاضر آن است كه يك تهديد نظامي غيرقانوني داراي چه ويژگي‌هايي است و چگونه مي‌توان يك تهديد نظامي قريب‌الوقوع را از يك تهديد نظامي منفعلانه تفكيك كرد؟ در اين تحقيق نويسندگان از روش توصيفيتحليلي استفاده نمودند تا به پرسش فوق پاسخ معقولي ارائه دهند. يافته‌هاي تحقيق با تأكيد بر شش شاخص مجاورت، زمان مورد نياز جهت عملياتي شدن تهديد، هويت كارگزار تهديد، دامنه و زمينه تهديد، هدف تهديد و سطح روابط بين‌المللي به پرسش فوق پاسخ داده است. در نهايت نويسندگان با استناد به برخي از اسناد و معاهدات بين‌المللي به راهكارهاي قانوني مقابله با تهديدات نظامي غيرقانوني از منظر حقوق بين‌الملل پرداختند.