جهان‌شمولي حقوق بشر از نگاه عربستان سعودي و جمهوري اسلامي ايران با تأكيد بر رابطه ساخت قدرت

بي‌شك يكي از منابع وسرچشمه‌هاي حقوق بشر، اعلاميه جهاني حقوق بشر است. ارزيابي جهان‌شمولي اعلاميه، نقش بسزايي در اين بحث دارد. ضمن بررسي مباحثي همچون جهان‌شمولي حقوق بشر نسبت به مطالعه ديدگاه كشورهاي ايران و عربستان نسبت به جهان‌شمولي حقوق بشرتأثيرات فرهنگ ومذهب وآداب اين كشورهاي اسلامي نسبت به پذيرش ياعدم پذيرش جهان‌شمولي حقوق بشراست.سوالي كه اين پژوهش درپي پاسخ به آنست بدين گونه است كه حقوق بشراز نگاه دو قطب دنياي اسلام عربستان وايران داراي چه جايگاهي است؟ دراين پژوهش روش ازنوع توصيفيتحليلي مي باشد و ابزارگرداوري داده ها از نوع اسنادي وكتابخانه‌اي استفاده‌شده است.ما دراين مقاله به رابطه بين جامعه مدني وسازمان‌هاي حقوق بشري پرداختيم ويك رابطه علت و معلولي براي آن درنظرگرفتيم كه جامعه مدني علت كارايي سازمانهاي حقوق بشري است وعلت عدم رشدحقوق بشرواحترام واجرايي شدن آن وتبديل‌شدن آن به يك‌نهاد مؤثردركشور راعدم حضور جامعه مدني مي‌دانيم. به‌عنوان عامل و بستري براي رشد حقوق بشر و سازوكارهاي مربوط به آن، ما اين مسئله رادرخاورميانه ودردوكشورايران و عربستان سعودي كه هركدام داراي سازوكارهاي سياسي متفاوت اما در ماهيت يكسان هستند بررسي كرديم. مسئله نقض حقوق بشر وعدم رشد جامعه مدني درتمامي كشورهاي خاورميانه با ضعف و عدم آن مواجهه است. به هر حال عربستان خشت حاكميت قانون را در ساخت نظام حقوق خود ندارد و همين ويژگي باعث شده اين كشوررا به عنوان يك پديده موردي و انگشت نما در جهان نو مي شناساندواز طرفي ايران به دليل تفسير متفاوت از مبناي حقوق بشري با اعلاميه جهاني زمينه چالش ها فراوان را ايجاد كرده است.