پديدارشناسي بيلدونگ تأملي بر چيستي تربيت

در اين پژوهش با نگاهي پديدارشناسانه، كوشش مي‌شود تا به ذات تربيت- بيلدونگ و ظهورهاي بيلدونگ در تاريخ تربيت تفكر شود. طبق گام نخست پديدارشناسي، از مفهوم بديهي و رايج از بيلدنگ روي گردانده، سپس با واشكافي، از پديدارهاي تاريخي و چيستي بيلدونگ پرسش مي‌شود تا در نهايت به امر مشترك و عمومي يا ذات بيلدونگ از منظر هايدگر نگريسته شود. بدين ترتيب آشكار مي‌شود كه هيچ‌يك از پديدارهاي آشكار بيلدونگ در تاريخ، اينهمانِ ذات آن نيستند، بلكه امكاني پديدارين در تاريخ تربيت هستند. پس همه پديدارها، به‌نحوي آشكارگيِ زمانمند تربيت-بيلدونگ را در خود پنهان دارند، اما هيچ‌يك نمي‌توانند صرفاً تماميت آن را در سيطره‌ي خود بگيرند. در اينجا ذات تربيت- بيلدونگ را در انواع پديدارين آن واشكافته و از منظر هايدگر كه به‌گونه‌اي سلبي است، نشان مي‌دهيم كه هيچ‌كدام از پديدارها، تماميت ذاتي بيلدونگ نيستند. لذا ذات، ريشه‌ در بافتاري زماني‌ دارد كه گشودگي و مراقبتِ همراه با باليدن شكل‌دهنده از هستي انسان به‌معناي كلي است و در پديدارهاي متكثر بيلدونگي نيز خود را آشكار-مستور مي‌دارد‌. دست آخر، طبق برساختي پديدارشناسانه، امكاني ديگر از درون بافتار مي تواند بروز كند كه شكل دهي جهان مندانه و به شكل خويش در آمدن جهان مند است.