بررسي سياست خارجي ايران در بحران سوريه در دوره پساداعش

روابط راهبردي ايران و سوريه علي‌رغم فرازوفرودهاي كم‌سابقه‌اي كه طي ساليان اخير تجربه كرده است، نمونه‌اي تام عيار از ناگسستني‌ترين روابط دوجانبه در محيط امنيتي غرب آسيا تلقي مي‌گردد كه در فضاي پسا بحران به ‌منظور تحكيم دستاوردهاي به‌دست‌آمده نيازمند نقش‌آفريني، مديريت و مهندسي ويژه‌تر نسبت به قبل است. با تاسي از شرايط پديدار شده، نگارندگان پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي-تحليلي در صدد پاسخ به چرايي اين پرسش راهبردي برآمده اند كه الزامات رفتاري ايران براي مديريت سوريۀ پسا بحران چگونه ارزيابي مي‌گردد؟ فرضيه اي كه از معبر پرسش مذكور به جهت ارائۀ راهبردي بهينه بر مبناي مديريت تحولات داخلي سوريۀ پس از اتمام بحران مطرح گرديده ناظر بر آن است كه به رغم كاميابي جمهوري اسلامي ايران در ممانعت از سقوط نظام سياسي تحت هدايت«بشار اسد»، تداوم دستاوردهاي سياسي ـ نظامي به‌دست‌آمده نيازمند راهبرد پردازي جامع و مبتني بر ملاحظات داخلي جامعه سوريه بر اساس علايق و خصايص فرهنگي، مذهبي و ژئوپليتيكيِ مشترك است.