بررسي عوامل ناامني در عراق بر اساس مدل هاگت و تأثير آن بر روابط با ايران

كشور عراق، از مرزهايي تشكيل شده كه در طول كمتر از يك قرن از شكل‌گيري اين كشور به شكل رسمي و جديد، همواره متزلزل بوده و با چالش‌هاي امنيتي مواجه بوده است. با اذعان به تأثير مثبت و منفي عوامل جغرافيايي، در اين تحقيق هدف پاسخ به اين سؤال بود كه عوامل جغرافيايي چه نقشي در ايجاد ناامني‌ها در عراق و تأثير آن بر روابط با ايران داشته‌اند؟ در اين زمينه با استفاده از مدل دوازده ماده‌اي پيتر هاگت سعي شد كه به سؤال فوق پاسخ داده شود و فرضيه پژوهش اين بوده است كه تقريباً همه‎ي عوامل ناامني در عراق و علل تنش‌زاي پايدار و ناپايدار در روابط اين كشور با ايران از ماهيتي جغرافيايي و ژئوپليتيكي برخوردار بوده و بسياري از فاكتورهاي مدل هاگِت، در اين مورد، صدق مي‌كنند. نتيجه‌اي كه عايد شده، اين بود كه هرچند شيعيان در حال حاضر، در كشور عراق، قدرت را در دست دارند، اما تنش‌هاي پايدار در روابط ايران و عراق، عمدتاً ماهيت جغرافيايي و ژئوپليتيكي دارند كه اين امر ضرورت توجه به اين عوامل توسط تصميم‌گيرندگان سياست خارجي ايران را مضاعف مي‌كند. روش پژوهش، توصيفي- تحليلي است و اطلاعات و داده‌هاي مورد نياز بر مبناي روش كتابخانه‌اي و فيش‌برداري گردآوري شده‌اند.