درنگي فقهي- حقوقي بر راهبردهاي پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي ناشي از «افشاي سِرّ» (بررسي موردي امنيت فردي در فضاي مجازي)

امروزه روابط اجتماعي انسان در پرتو فضاي مجازي توسعۀ چشمگيري يافته است. گستردگي و تسهيل ارتباطات با وجود فراهم شدن فرصت‌هاي مختلف، انسان را با آسيب‌هاي نوپديدي مواجه ساخته است كه بي‌توجهي به آنها، بنيان‌هاي اجتماعي را با مخاطرات جدي روبه‌رو خواهد كرد. از جمله آسيب‌هايي كه با گستردگي ارتباط در فضاي مجازي پديدار شده است، آسيب‌هاي ناشي از افشاي اسرار در فضاي مجازي است كه نقش بسزايي در ايجاد اخلال در امنيت فردي و عمومي ايفا مي‌كنند. بر اين اساس، پژوهش حاضر راهبردهاي عملياتي مديريت فضاي مجازي در راستاي جلوگيري از آسيب‌هاي ناشي از «افشاي سِرّ» را با استفاده از اسناد بالادستي و سياست‌گذاري‌هاي عمومي شناسايي كرده و با عنايت به اينكه بنيان حقوق موضوعه ايران بر مباني فقهي استوار شده است، به تحليل و بررسي راهبردهاي عملياتي از جهت نسبت‌سنجي آنها با مباني فقهي پرداخته است. يافته‌هاي پژوهش حكايت از انطباق برخي راهبردها با مباني فقهي و ضرورت بازنگري در برخي ديگر از راهبردها به جهت برقراري نسبت با مباني فقه دارد.