تأثير خشك‌دارها بر زادآوري طبيعي درختان راش شرقي در شرايط فيزيوگرافي مختلف ‏ (بررسي موردي: جنگل‌هاي سري 7 سياهرود، لنگرود)‏

هدف پژوهش، بررسي تأثير عوامل ارتفاع از سطح دريا و شيب بر زادآوري طبيعي راش در اطراف خشك دارها در جنگل هاي سري هفت سياهرود در استان گيلان بود. براي انجام اين پژوهش با استفاده از روش نمونه برداري انتخابي، 45 اصله خشك دار انتخاب شد. سپس در اطراف خشك دار سرپا، قطعه نمونه دايره اي شكل به شعاع پنج متر و در اطراف درختان خشك دار افتاده قطعه نمونه مستطيلي شكل به طول درخت و عرض چهار متر اندازه گيري شد. در داخل هر قطعه نمونه، فراواني زادآوري، شيب (در سه طبقه كمتر از 30، 50-30 و بيشتر از 50 درصد) و ارتفاع از سطح دريا (در سه طبقه كمتر از 700، 1500-700 و بيشتر از 1500متر) اندازه گيري شد. براي مقايسه زادآوري در فاصله 50 متري از هر خشك دار، متغيرهاي اندازه گيري شده در نمونه هايي با مركزيت درختان سالم با قطر برابرسينه مشابه برداشت شد. نتايج نشان داد كه فراواني زادآوري همه گونه هاي درختي در اطراف درختان خشك دار بيشتر از اطراف درختان سالم بود. نتايج آزمون تجزيه واريانس زادآوري نشان داد كه اختلاف معني داري بين فراواني زادآوري در طبقات مختلف ارتفاع از سطح دريا و شيب وجود دارد. همچنين با افزايش ارتفاع از سطح دريا و شيب، فرواني زادآوري در اطراف درختان سالم و خشك دار كاهش مي يابد. نتايج نشان داد كه عوامل فيزيوگرافي تأثير مهمي بر زادآوري درختان در اطراف خشك دارها دارد.