تغييرات ذخايركربن خشك‌دارهاي بلوط ايراني در ارتباط با عوامل فيزيوگرافي جنگل‌هاي زاگرس

اين پژوهش با هدف بررسي تغييرات مقدار ذخيره كربن خشك دار درختان بلوط ايراني در ارتباط با عوامل فيزيوگرافي در رويشگاه جنگلي قلاجه واقع در استان كرمانشاه انجام شد. بدين منظور، محدوده اي از جنگل قلاجه با دامنه ارتفاعي 2100-1400 متر از سطح دريا انتخاب، و منطقه به هفت طبقه ارتفاعي با اختلاف 100 متر تقسيم بندي شد. سپس در سطح هر طبقه ارتفاعي براي برآورد مقدار ذخاير كربن انواع خشك دار (سرپا و افتاده)، قطعات نمونه يك هكتاري با سه تكرار پياده سازي شدند. در هر قطعه نمونه ضمن مشخص كردن شيب و جهت، علاوه بر اندازه گيري هاي كمي در راستاي هدف پژوهش در رابطه با خشك دارهاي سرپا، خط نمونه ها به‌طور موازي و با فاصله مناسب از يكديگر براي بررسي و اندازه گيري كمي خشك دارهاي افتاده كه قطر آن ها بزرگ تر يا مساوي دو سانتي متر بود، پياده شدند. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين مقدار ذخيره كربن خشك دار سرپا و افتاده با عامل ارتفاع از سطح دريا همبستگي معني دار منفي وجود دارد. همچنين نتايج آناليز واريانس نشان داد كه تغييرات ذخيره كربن خشك دار درختان بلوط ايراني در واحدهاي مختلف فيزيوگرافي داراي اختلاف معني دار نيستند كه نشان مي دهد تغييرات ذخيره كربن خشك دار درختان بلوط ايراني در منطقه مورد پژوهش مستقل از تأثيرات عوامل فيزيوگرافي است.