نقد برداشت‌هاي سازمان مجاهدين‌خلق از نهج‌البلاغه

«مجاهدين‌خلق ايران» با نام مشهور «منافقين»، در راستاي تدوين ايدئولوژي خود بسيار به نصوص ديني ارجاع مي‌دادند؛ در اين ميان، يكي از منابع پر استفاده در سخنراني و تأليف اين گروه، نهج‌البلاغه بود. شعار «در يك دست اسلحه و در دست ديگر نهج‌البلاغه»، نشان مي‌دهد حداقل در مقام شعار، مباني نظري و تئوريك خود را از اين كتاب دريافت داشته و به زعم خود، همان‌ها را با سلاح عملياتي مي‌كردند. بايد اذعان داشت برداشت‌هاي عجيب، گاه معيوب و افراطي آنان از نصوص ديني بود كه دست‌مايه اقدامات ساختارشكنانه آنان از قبيل بمب‌گذاري و ترور شخصيت‌ها قرار مي‌گرفت. در اين نوشتار كه با روشي توصيفي تحليلي سامان يافته، كوشش شده است عيوب روشي و محتوايي آنان در شرح و برداشت از نهج‌البلاغه را از منظر قواعد فقه الحديث در دو بخش فهم متن و فهم مقصود حديث به نقد گرفته شود. از جمله مهمترين نقدهاي مبتني بر فهم متن بايد به تفسيربه‌رأي، ترجمه نادرست و ناديده‌انگاشتن شروح نهج‌البلاغه اشاره نمود. همچنين از مهم‌ترين نقدهاي وارد بر فهم مقصود حديث بايد به ناديده انگاشتن تاريخ و فضاي صدور حديث، بي‌توجهي به قصد و نيت امام (ع) و همچنين تقطيع احاديث و بدفهمي ناشي از آن اشاره داشت.