نقل به معناي احاديث فقهي مشترك با استفاده از داستان هاي كوتاه

مقارنه روايات فقهي شيعه و اهل سنت، نشان مي‌دهد، بخش قابل توجهي از روايات فقهي شيعه، با اندكي تفاوت در قالب داستان‌هايي كوتاه، در جوامع حديثي اهل سنت، نقل به معنا شده‌اند. شخصيت اين داستان‌هاي كوتاه، اشخاصي چون ابوهريره، ابن‌عمر، عائشه و ابن‌عباس هستند كه به جهات متعددي نمي‌توانند، راوي حجم وسيعي از سنت نبوي باشند. دقت در تاريخ حديث شيعه و اهل سنت و تحول فرايند نقل حديث، از قصّه گويي در قرن اول به نقل روايات فقهي در قرن دوم، نشان‌گر تأثير قصّه‌گويان، در كيفيت فرايند نقل حديث و اسناد، در قرن دوم هجري است. قصّه‌گويان تأثير عميق سياسي- ديني، در جامعه عراق و شام داشتند. فعاليت ايشان، سبب تربيت جامعه‌اي با مطالبات ويژه، در عراق و شام شده بود كه محدثان را وادار كرد، براي احياي سنت نبوي، از روش نقل احاديث فقهي، در قالب داستان‌هاي كوتاه بهره ببرند. در نتيجه اصحاب حديث با استفاده از ابزار داستان‌هاي كوتاه، روايات فقهي كه در قرن دوم، از امام صادق (ع) آموخته بودند، را در قالب داستان‌هاي كوتاه، نقل به معنا كردند.