تحليل و ارزيابي عملكردآمايشي فضاهاي روستايي با استفاده از مدل‌هاي تصميم‎گيري MABAC و BWM (مطالعه موردي: بخش‎هاي شهرستان دلفان استان لرستان)

حاكميت عملكرد مناسب آمايشي، نمودي از كاربرد اصول سرزمين‎آرايي درست از جانب مديران است. با استمرار اين روند، شاهد پايداري مناطق سكونتي خواهيم بود. در غير اين صورت موجبات عدم تعادل منطقه‎اي فراهم شده، و ناپايداري را در بر دارد. پژوهش حاضر باهدف تحليل و ارزيابي عملكرد آمايشي فضاهاي روستايي در ميان بخش‎هاي سه‎گانه شهرستان دلفان انجام شده است. روش تحقيق مقاله در چهارچوب مطالعات كتابخانه‎اي بوده، و جهت تجزيه‌وتحليل معيارها و رويكردهاي حاكم بر بخش‎ها از روش وزن‎دهي BWM و مدل اولويت‎بندي MABAC استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داده است كه عملكرد آمايشي در مناطق موردمطالعه در سطح پائيني قرار داشته و سطح عملكردي بخش‎هاي تابعه شهرستان دلفان بيشتر بر مبناي رويكرد سازگاري تبيين شده‎اند. به‌طوري‌كه در ميان رويكردها و معيارهاي تأثيرگذار بر آمايش بخش‎هاي موردمطالعه بر اساس ديدگاه 22 نفر از كارشناسان و خبرگان شهرستان، رويكرد سازگاري با وزن 421 /0 بيشترين وزن را در عملكرد آمايشي بخش‎هاي تابعه شهرستان دلفان داشته است. بدين معني كه در زيرمجموعه عناصر ذهني و عيني مبتني بر رويكرد و معيار سازگاري، گويه‎هايي چون فاصله از بزرگراه‎ها؛ فاصله‎ از راه‎هاي عبوري اصلي؛ فاصله از كاربري‎هاي درماني و بيمارستاني؛ فاصله از مراكز نظامي و انتظامي؛ نزديكي به كاربري‎هاي فرهنگي؛ نزديكي به كاربري‎هاي ورزشي؛ اثربخشي، كارايي اقتصادي و انعطاف‎پذيري مكان؛ همگامي با هنجارهاي فرهنگي و ارزش‎هاي اجتماعي؛ ظرفيت ايجاد اشتغال و افزايش درآمد؛ ميزان سازگاري با تغييرات اقليمي؛ ميزان سازگاري با تفكرات تصميم‎گيران و سياست‎گذاران؛ ميزان دسترسي به توزيع منابع؛ ميزان دسترسي به كيفيت زمين، آب، مواد خام؛ ميزان كيفيت زيرساخت‎ها؛ سازگاري با تركيب، چيدمان، الگو و شكل روستاها از بيشترين اهميت در ميزان عملكرد آمايشي فضاهاي روستايي در بخش‎هاي موردمطالعه برخوردارند. در نهايت با تركيب مدل‌هاي تصميم‎گيري، بخش مركزي، از بيشترين عملكرد آمايشي در مقايسه با ساير بخش‎هاي شهرستان دلفان برخوردار بوده است.