بررسي ارتباط بين ساعات كار و استراحت رانندگان با وقوع تصادفات جاده‌اي (مطالعه موردي: رانندگان وسايل نقليه سنگين)

سابقه و هدف: ساعات كاري زياد، استراحت ناكافي و برنامه هاي نامنظم رانندگان عواملي هستند كه باعث خواب آلودگي رانندگان حرفه اي و درنتيجه باعث كاهش توانايي راننده و بروز تصادفات جاده اي ميشود. لذا هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين ساعات كار و استراحت رانندگان با وقوع تصادفات جادهاي در رانندگان وسايل نقليه سنگين بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع تحليلي مقطعي بود كه در سال 2018 انجام شد. در اين پژوهس 200 راننده وسايل نقليه سنگين استان تهران ارزيابي شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه استاندارد ايمني رانندگان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: ميانگين سن رانندگان، ساعات رانندگي، رانندگي پيوسته و استراحت به ترتيب 5.05±47.5 سال،66.52±10.2 و 82.87±5.1 ،8.7 ± 1.13 ساعت در روز محاسبه شد. ميانگين تعداد شبه تصادفات و تصادفات براي رانندگان در 5 سال گذشته به ترتيب 2.29 ± 4.26 و 1.2±1.1 بود. تعداد حوادث جاده اي با سن، احساس خواب آلودگي، آموزش ايمني و بهداشت، تعداد ساعات رانندگي، رانندگي پيوسته و استراحت ارتباط معناداري داشت، اما با متغير سيگار كشيدن ارتباط معناداري نداشت.نتيجه گيري: رفتارهايي همچون ساعات رانندگي طولاني و پيوسته، ساعات كم استراحت و احساس خواب آلودگي ازجمله عوامل وقوع تصادفات در رانندگان وسايل نقليه سنگين در كشور است. بدون شك برنامه ريزي با رويكرد اطلاع رساني و ارتقاي سطح آگاهي و مهارت رانندگان در راستاي تغيير عادات نادرست و رفتارهاي پرخطر رانندگي تاثير بسزايي در كاهش تصادفات جاده اي خواهد داشت.