نمونه‌برداري از ويروس‌ها و عفونت‌هاي نوظهور: مرور سيستماتيك

ظهور و همه‌گيري بي‌سابقه ويروس تنفسي SARS-CoV-2 و سويه‌هاي مختلف آن كه اصلي‌ترين راه انتقال آن مواجهه تنفسي است، اهميت انتقال بيماري‌ها را از طريق بيوآئروسل‌هاي هوابرد بيشتر از هر زماني نشان داده است. به‌طوركلي بيوآئروسل‌ها به دو صورت مستقيم يا با سوار شدن بر ذرات ديگر هوابرد مي‌شوند. توانايي هوابرد شدن ويروس‌ها نقش مهمي در شيوع آن‌ها دارد. به همين دليل نمونه‌برداري و تحليل هوا به‌منظور تشخيص كيفي و كمّي ويروس‌ها در جلوگيري از گسترش و كنترل انتشار آن‌ها بسيار اهميت دارد. اين پژوهش با جست‌وجو در پايگاه داده‌هاي pubmed، scopus و web of science انجام و كليد واژگان انتخاب‌شده در عناوين و خلاصه مقالات جست‌وجو شد. تعداد 542 مقاله جمع‌آوري شد. سپس تمام مقالات بر اساس عنوان و خلاصه، غربالگري و مقالات مرتبط با هدف مطالعه شناسايي شدند. درنهايت 105 مقاله براي بررسي نهايي انتخاب شد. هدف از انجام اين مطالعه مروري، بررسي مزايا و محدوديت‌هاي روش‌هاي نمونه‌برداري از ويروس‌هاي هوابرد به خصوص كروناويروس جديد بود. تاكنون روش‌هاي نمونه‌برداري زيادي مانند انواع ايمپينجرهاي مايع، ايمكتورها، فيلترها، رسوب‌دهنده‌هاي الكترواستاتيكي و برخي ديگر از روش‌ها براي نمونه‌برداري از ويروس‌هاي هوابرد ارائه شده است. كارايي و اثربخشي روش‌هاي نمونه‌برداري از ويروس‌ها تحت تأثير عوامل متعددي همچون قطر آئروديناميك ويروس‌ها، چالش‌هاي تعيين كمّي ويروس‌هاي نمونه‌برداري‌شده، نبود امكان افتراق بين ويروس‌هاي فعال و غيرفعال در نمونه‌هاي جمع‌آوري‌شده، احتمال آسيب به ويروس و غيرفعال شدن آن طي نمونه‌برداري و تحليل، تأثير عوامل محيطي بر فعال ماندن عامل عفوني در شرايط هوابرد و برخي متغيرهاي ديگر قرار مي‌گيرد؛ بنابراين، هركدام از روش‌‌ها مزايا و معايبي دارند كه كاربرد آن‌ها را محدود مي‌كند.