ارتباط اضطراب با كيفيت زندگي پرستاران شاغل در بخش‌هاي مراقبت از بيماران مبتلا به كوويد-19

سابقه و هدف: پرستاران به علت ماهيت شغلي در معرض ابتلا به كوويد - 19هستند. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط اضطراب و كيفيت زندگي در پرستاران شاغل در بخش‌هاي مختلف مراقبت از بيماران مبتلا به كوويد19 انجام شد.مواد و روش‌‌ها: با استفاده از نمونه‌گيري چندمرحله‌اي تصادفي، 142 نفر از پرستاران شاغل در بخش‌هاي كوويد19 بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي قزوين در اين مطالعه توصيفي ـ مقطعي شركت كردند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ اطلاعات دموگرافيك، مقياس اضطراب بيماري كرونا (CDAS) و پرسش‌نامه كيفيت زندگي (SF36) جمع‌آوري شد .يافته‌ها: ميانگين سني شركت‌كنندگان در پژوهش 6.1±31.37 سال بود و 62 درصد از پرستاران (88 نفر) متأهل بودند. ميانگين نمره اضطراب ناشي از كوويد19 و كيفيت زندگي به ترتيب 8.79±18.70 و 18/70±55.57 بود. نمره اضطراب در سطح متوسط ارزيابي شد. بيشترين و كمترين نمره كيفيت زندگي به ترتيب به بُعد عملكرد فيزيكي (29.03±69.04) و محدوديت‌هاي نقش به دليل مشكلات عاطفي (42.86±48.35) تعلق داشت. بين اضطراب و كيفيت زندگي همبستگي معني‌دار معكوسي وجود داشت (0.001 P و 0.350=r). پرستاران شاغل در بخش اورژانس و عمومي به ترتيب بيشترين و كمترين نمره اضطراب (0.032=P) و پرستاران شاغل در بخش عمومي و CCU به ترتيب بيشترين و كمترين نمره كيفيت زندگي (0.005=P) را نسبت به بقيه گروه‌ها داشتند. نتيجه‌گيري: طبق يافته‌هاي پژوهش حاضر، پرستاران در سطح متوسط اضطراب هستند. پيشنهاد مي‌شود مديران بخش بهداشت و درمان با ايجاد مراكز مشاوره تخصصي و آموزش براي پرستاران، نسبت به شناسايي و رفع عوامل ايجادكننده اضطراب و بهبود كيفيت زندگي پرستاران اقدام كنند.